Shylmagoghnar - Transience

• BandShylmagoghnar [NL]
• TitelTransience
• Release datum26-06-2018
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Melodieuze/ Symfonische black metal

Tracklist

1. Transience
2. The Dawn Of Motion
3. As All Must Come To Pass
4. This Shadow Of The Heart
5. The Chosen Path
6. No Child of Man Could Follow
7. Journey Through The Fog
8. Life

Zo'n naam als Shylmagoghnar is er nou net eentje die je niet gauw vergeet wanneer je die eenmaal bent tegen gekomen. Ik herinner me dan ook dat ten tijde van hun debuut Emergence (2014) toenmalig collega Marko Bok enthousiast was over dit duo uit Zuid-Limburg. Inmiddels zijn we vier jaar verder en is album nummer twee een feit: Transience. Ik ben benieuwd!

Blijkbaar zijn de kwaliteiten van het duo aardig hoog ingeschat, want na het genoemde debuut bleken er genoeg labels te zijn die interesse hadden in Shylmagoghnar. En dat terwijl ze nou niet bepaald toegankelijke metal maken. De atmosferische black-achtige insteek is bovenal zeer goed doordacht. Geen voortdurend blast-geraas en onverstaanbaar raspend gekerm in de hoofdrollen, maar goed gestructureerde nummers waarin een sterke opbouw, maar ook een gezonde dosis melodie - of in elk geval toegankelijkheid - de nodige ruimte krijgen. As All Must Come To Pass vind ik bijvoorbeeld best pakkend. Op die momenten komt de muziek wel een beetje in de buurt van de aanpak van een Carach Angren: epiek en bombast, doorweven met catchy momenten.

Tapijtjes van de synthesizers met daaroverheen riffs en bijtende vocalen - met bij vlagen zinnige teksten - lijken de hoofdmoot te vormen, maar dat klopt niet helemaal. Van de acht (lange) tracks zijn er maar liefst drie instrumentaal. Gelukkig is dat gezien de al eerder genoemde doordachte opbouw geen enkel probleem. Die lengte op zich overigens wel, want een enkele keer had een nummer best wat compacter mogen zijn, zonder aan overtuigingskracht in te boeten. Hoewel ik een liefhebber of voorstander ben van de kracht van de herhaling in het kader van de sfeerzetting gaat Shylmagoghnar soms net iets te ver naar mijn zin. Vooral de nummers onderling bieden daarmee net wat te weinig variatie in mijn beleving, terwijl deze nummers zich individueel heerlijk laten beluisteren.

Pluspunt - ook ten opzichte van de voorganger - vind ik dat behalve de composities zelf, ook de productie hier behoorlijk uitgekiend klinkt. Dat is wel nodig ook om de gelaagde melancholische metal van Shylmagoghnar de juiste sfeer mee te geven. Ondanks (of juist dankzij?) het cleane geluid komt de naargeestige sfeer namelijk uitstekend uit de verf. Ik bedoel daarmee dat muziek niet gruizig of ongepolijst hoeft te klinken om toch een allesbehalve vrolijke sfeer neer te kunnen zetten.

Over afwisseling gesproken: met Journey Through The Fog gaat het wel heel erg nadrukkelijk de folk-kant op. Daarna etaleert de instrumentale afsluiter Life de veelzijdigheid van dit duo nog een keer binnen een enkele track. Prachtige melodieën, midtempo gebeuk, opzwepende snelheid, en sfeervolle uitgesponnen sfeerstukken vullen elkaar op een logisch klinkende manier aan. Net als in het openende titelnummer Transience, bedenk ik me nu ik dit zo opschrijf. Het maakt de cirkel van een dergelijk verhalend album mooi rond, om maar met een dooddoener te eindigen.

Gelukkig doet dat aan de kwaliteiten van Shylmagoghnar niks af, want Transience laat zich - met een dosis doorzettingsvermogen, gezien de lengte - beluisteren als een interessante muzikale reis. Melancholiek sfeervol, en in muzikaal opzicht goed doordacht. Ik vermoed dat het album zich in menig jaarlijst zal weten te wurmen.