Beyond The Black - Heart Of The Hurricane

• BandBeyond The Black [DE]
• TitelHeart Of The Hurricane
• Release datum31-08-2018
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Symfonische metal

Tracklist

01. Hysteria
02. Heart Of The Hurricane
03. Through The Mirror
04. Million Lightyears
05. Song For The Godless
06. Escape From The Earth
07. Beneath A Blackened Sky
08. Fairytale Of Doom
09. My God Is Dead
10. Dear Death
11. Scream For Me
12. Freedom
13. Breeze
14. Echo From The Past [bonus]
15. Parade [bonus]

Zo langzamerhand kunnen we pop-metal wel toevoegen als subgenre binnen het uitgestrekte rock/metal-landschap. Want als iets de muziek van Beyond The Black kan omschrijven is het dat. Heart Of The Hurricane is het derde album van dit Duitse gezelschap, dat al eerder (commercieel) succes had met de albums Songs Of Love And Death (2015) en Lost In Forever (2016).

Dat we deze muziek toch nog metal kunnen noemen, is te danken aan het gegeven dat de gitaar zo af en toe nog wat lekkere uitspattingen mag laten horen. Zo bevat opener Hysteria een lekkere solo, die me weer een beetje bij de les houdt. Een intro als dat van titelnummer Heart Of The Hurricane klinkt veelbelovend, maar na de eerste riff valt de gitaar weg en horen we catchy popmuziek. En zo gaat het met veel nummers: een leuk fragmentje in het begin, maar uiteindelijk veel van hetzelfde. Een positieve uitschieter qua muzikale invulling vind ik wat dat betreft Fairytale Of Doom, hoewel ik die als compositie dan weer saai vind.

Deze muziek is zo veilig plat-geproduceerd, en de muzikale invulling zo zoet dat het zeer doet aan het glazuur van mijn gebit. Dan constateer ik toch al gauw dat ik liever mijn tanden stuk bijt op stevige kost. Vergelijkingen zijn te maken met bands als Within Temptation (hoor Song For The Godless maar eens) of Evanescence (met het piano-intro van My God Is Dead wordt wel erg sterk gerefereerd aan My Immortal); in de vlottere stukken (Dear Death) komt Amaranthe ook nog voorbij. Een overeenkomst met genoemde bands is dat ook Beyond The Black beschikt over een sterke vocaliste, zo eerlijk moet ik zijn, daar ligt het dus niet aan.

Wat bij mij ook nog niet echt helpt is dat het album ook nog eens erg lang duurt. Vijftien nummers maar liefst, die bij elkaar het uur ruim overschrijden. Na ongeveer de helft ervan ben ik mijn aandacht al kwijt, de behoorlijk inwisselbare deuntjes op de tweede helft weten het tij ook niet meer te keren. Er blijkt overduidelijk een markt te zijn voor deze catchy, nietszeggende popmuziek, maar met mijn beleving van metal heeft dit niet heel veel te maken.