Yngwie Malmsteen - Blue Lightning

• BandYngwie Malmsteen [US]
• TitelBlue Lightning
• Release datum29-03-2019
• LabelMascot Label Group [NL]
• Genre Hardrock

Tracklist

01. Blue Lightning
02. Foxey Lady (Jimi Hendrix-cover)
03. Demon's Eye (Deep Purple-cover)
04. 1911 Strut
05. Blue Jean Blues (ZZ Top-cover)
06. Purple Haze (Jimi Hendrix-cover)
07. While My Guitar Gently Weeps (The Beatles-cover)
08. Sun's Up Top's Down
09. Peace, Please
10. Paint It Black (The Rolling Stones-cover)
11. Smoke On The Water (Deep Purple-cover)
12. Forever Man (Eric Clapton-cover)
13. Little Miss Lover (Jimi Hendrix-cover)
14. Jumping Jack Flash (Rolling Stones-cover)

De virtuositeit van Yngwie Malmsteen staat wat mij betreft buiten kijf. Zijn loopbaan en discografie spreken wat dat betreft boekdelen. In 1996 bracht hij al eens een album uit om zijn muzikale helden te eren (Inspiration) met daarop dus louter covers. Die aanpak doet hij met zijn nieuwe album nog eens over, met dit verschil dat op Blue Lightning - naast tien covers - ook vier eigen composities staan.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik vind dat Malmsteen op dit nieuwe album de plank volledig misslaat. Hij heeft in zijn oneindige wijsheid en geldingsdrang besloten om het album helemaal in z'n eentje in te spelen. Dus behalve gitaren, bas en zang - dat deed hij wel vaker - ook de toetsen en geprogrammeerde drums. Daarnaast deed hij ook nog eens zelf de productie.

Ik denk dat juist in het geval van zo'n 'Yngwie the selfkicker' een objectieve benadering van een buitenstaander dit album goed zou hebben gedaan. Het drumwerk klinkt zielloos, de zang kan bij vlagen echt niet, en vooral de productie is ondermaats. Dat hij kan gitaarspelen laat hij uiteraard maar al te graag horen, zodat elke track op nodeloze wijze overspoeld wordt met een overkill aan gitaarsolo's. Overdaad schaadt, echt.

Zijn vier eigen nummers zijn nog het best te pruimen, maar dat komt vooral omdat je bij deze nummers niet beter weet. Vooral 1911 Strut en Peace, Please mogen er wezen, maar ja, die zijn dan ook instrumentaal.... Vooral de covers waarvan de originele uitvoeringen al waren voorzien van sterke gitaar- en zangpartijen doen in deze coverversies niet alleen regelmatig pijn aan de oren, maar mij ook in het hart.

Ziel- en respectloos vind ik Yngwie's versies van Foxey Lady, Purple Haze, While My Guitar Gently Weeps, Paint It Black en Forever Man. Daarentegen kunnen de Deep Purple covers er mee door, Maar dan eigenlijk alleen omdat deze vrij sober zijn gehouden. Maar ook hier geldt nog dat ik de uitvoering van Demon's Eye uit 1996 liever hoor dan de nieuwe. Het zou Malmsteen sieren wanneer hij als ervaren muzikant meer respect zou hebben opgebracht voor de klassiekers van weleer. Hij claimt dat dit album bedoeld is als eerbetoon, juist daarom zou hij zich diep moeten schamen voor dit ondermaatse en liefdeloze broddelwerk.