Henry Kane - Age Of The Idiot

• BandHenry Kane [SE]
• TitelAge Of The Idiot
• Release datum22-05-2020
• LabelTranscending Obscurity [IN]
• Genre Deathmetal, Grindcore, Hardcore / punk

Tracklist

01. En Evig Plågan
02. Tidens Tand
03. Veil of Hatred
04. Den Felande Länken
05. Embraced By Nothing
06. Age of the Idiot
07. Disposable Humans
08. Entrenched in Nihilism [ft. Liam Hughes]
09. Mitt Hjärtas Mörker
10. My Sweet Escape
11. Keep us from the Truth
12. No Road to Redemption
13. March of the Dumb
14. By the Virtue of Hate
15. Liar oh Father the Liar
16. Snarans Ballad
17. Take it Back
18. Welcome to Oblivion
19. Psykopaten [Asta Kask cover]

Henry Kane, het solo-project van Jonny Petterson (inmiddels bekend van heel veel, hij is zo'n beetje een tweede Rogga Johansson aan het worden, niet alleen qua productiviteit, ook qua stijl) verraste mij in 2017 met debuutalbum Den Förstörda Människans Rike, een nauwelijks gestileerde woede-uitbarsting verpakt in een goed halfuur aan razende 'muziek'. Daar is nu een vervolg op: Age Of The Idiot.

Hierop is het nog altijd overduidelijk dat Petterson boos is, heel boos. 19 Tracks in 34 minuten deze keer, met vooral veel korte (rond de minuut) erupties van kwaadheid. En in tegenstelling tot de voorganger, die volledig in het Zweeds was, horen we nu ook nummers in de Engelse taal voorbij komen. De verstaanbaarheid laat evenwel te wensen over, dus ironisch genoeg maakt dat geen verschil.

Wat wel een verschil is, is dat Age Of The Idiot een stuk doordachter in elkaar zit. De verschillende nummers zijn wat meer 'compleet', hoe kort ze ook zijn, en hoe primitief de muziek soms ook overkomt. Titelnummer Age of the Idiot lijkt me daar een goed voorbeeld van, al is het met 2:46 het op een na langste nummer van het album. Het doomy Entrenched In Nihilism is veruit de langste track, en ook qua stijl wat afwijkend. Inclusief gast-vocalen van Soothsayer's Liam Hughes zou dit zomaar het meest verrassende nummer van het album kunnen zijn.

Voor de rest is het toch vooral het betere toet toet boing boing hak- en zaagwerk dat hier voorbij komt. De combinatie van punk / hardcore / crust / grind met old school death is uiteraard verre van nieuw, maar het is juist de vertrouwdheid van dat zagende gitaargeluid dat me hier zo aanspreekt. Noem de bekende Zweedse begin jaren '90 acts maar als voorbeeld, en ja, daar heeft Henry Kane zeker raakvlakken mee. Net zo goed als met de Britse punk / crust-pioniers die nadrukkelijk aan de metalscene snuffelden. Precies op dat snijvlak bevind zich Henry Kane.

Ondanks die beperking aan muzikale invloeden weet Petterson toch behoorlijk wat afwisseling uit de hoge hoed te toveren. Er wordt echt niet alleen ingezet op het 'gemakkelijke' snelle werk. Petterson zoekt graag uitersten op vermoed ik. Na de rode hoofdkleur van het eerste album is Age Of The Idiot wel heel erg groen. Wat volgt?