Fuck The Facts - Pleine Noirceur

• BandFuck The Facts [CA]
• TitelPleine Noirceur
• Release datum20-11-2020
• LabelNoise Salvation [CA]
• PromotorAsher Media Relations [CA]
• Genre Grindcore, Sludgemetal

Tracklist

01. Doubt, Fear, Neglect
02. Ailleurs
03. Pleine Noirceur
04. Aube
05. Sans Lumiere
06. Sans Racines
07. Everything I Love Is Ending
08. A Dying Light
09. Dropping Like Flies
10. L’abandon
11. An Ending
12. _cide

Ik maakte kennis met Fuck The Facts ten tijde van hun voorlaatste album Desire Will Rot in 2015, en was toen verbaasd dat de band al sinds eind jaren '90 actief was. het nieuwe Pleine Noirceur (volledige duisternis) is dan ook al weer hun tiende album. Nog indrukwekkender op hun palmares is het aantal split-bijdragen dat de band door de jaren heen afgeleverd: volgens het onvolprezen Metal Archives zijn dat er maar liefst 39! Dat moet wel een record zijn. Opvallend genoeg heeft Fuck The Facts in de afgelopen vijf jaar - de periode tussen de laatste twee langspelers - letterlijk helemaal niets uitgebracht. Hernieuwde aandacht dus voor deze band.

Nog altijd is grindcore de muzikale basis, maar het trio Canadezen maakt daar wel een heel eigen versie van. Naast de gekende korte heftige uitbarstingen (Ailleurs, Aube, Sans Racines) zijn er invloeden te horen van noise, maar met name (post)hardcore en sludge spelen een steeds voornamere rol binnen het geluid. Het geeft de sound van Fuck The Facts een redelijk moderne touch, maar bovenal een eigen brutale smoel. Daar tegenover staat dan wel de - weliswaar beperkte, maar toch - inbreng van old school death metal. Luister daarvoor bijvoorbeeld maar eens naar (het begin van) Dropping Like Flies.

Opener Doubt, Fear, Neglect zet de toon voor de variatie die Fuck The Facts tegenwoordig laat horen; ik vind het best bijzonder dat het album opent met het veruit langste nummer (bijna zeven minuten). Het nummer laat langere, trage, zware passages horen, die qua atmosfeer de albumtitel (volledige duisternis) helemaal waarmaken. De overstuurde vocalen van frontvrouwe Melanie passen hier goed, en duwt de aanpak richting hardcore- / rock- / metal-postgenres, dan wel sludge. Haar inbreng - ze is ook verantwoordelijk voor de teksten - is dan ook niet te verwaarlozen binnen het totaalplaatje. Ook titelnummer Pleine Noirceur past helemaal in deze aanpak, het nummer schiet werkelijk alle kanten op en neemt je mee doorheen verschillende gemoedstoestanden.

De tendens die op de voorgaande plaat werd ingezet, wordt op Pleine Noirceur doorgetrokken: Fuck The Facts is al lang niet meer een band van 'alleen maar' grindcore, maar componeert uitgebalanceerde nummers, en overstijgt daarmee het genre. Een volwassener geluid is een dooddoener, maar het gegeven blijft dat de band na ruim twintig jaar niet stil staat, maar vooruit gaat, en een zekere ontwikkeling doormaakt. Ik vind de veelzijdigheid van deze band alleen maar te prijzen.