Ektomorf - Reborn

• BandEktomorf [HU]
• TitelReborn
• Release datum22-01-2021
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Ebullition
02. Reborn
03. And The Dead Will Walk
04. Fear Me
05. Where The Hate Conceives
06. The Worst Is Yet To Come
07. Forsaken
08. Smashing The Past

Het Hongaarse Ektomorf volg ik eigenlijk pas sinds een paar jaar. De albums Aggressor (2015) en Fury (2018) versterkten mijn oorspronkelijke gedachte aan de "Sepultura, Soulfly, of eigenlijk alles wat Max Cavalera doet-kloon". De volvette mix van groove en neo-thrash metal klinkt uiteindelijk altijd prima, maar wel voorspelbaar en inmiddels weinig onderscheidend. Die grote doorbraak zal er wel nooit meer komen, hoezeer het onbetwiste bandopperhoofd Zoltán Farkas er ongetwijfeld nog in zal geloven.

Met hun nieuwste album Reborn keert Ektomorf terug naar hun muzikale roots en wordt na 26 jaar herboren (het verklaart ook meteen de albumtitel) onder de noemer thrash metal. Met hun debuut op Napalm Records (hiervoor zat de band jarenlang bij AFM) zet de Hongaarse powermachine vol in op het aanhaken aan het moderne tijdperk, waarin het muziek maken buiten het klassieke metal-hokjes-denken centraal staat. Met Reborn wil Ektomorf zelfverzekerd aan een nieuw hoofdstuk beginnen.

Reborn is evenals de voorgangers weer een redelijk kort album geworden. Acht nummers, 37 minuten, dan hoop je dat het in elk geval kort maar krachtig is. Helaas is het wat mij betreft niet acht keer raak. Maar laat ik vooral de pluspunten benoemen, want die zijn er zeker. Met opener Ebullition is het absoluut wel raak met spijkerharde thrash metal: snel, agressief, sterke riffs en agressief hakkende drums. Titelnummer Reborn volgt in datzelfde stramien, zodat ik al snel in een lekkere thrash-vibe zit. Maar natuurlijk wil Ektomorf meer bieden dan alleen maar thrash.

Want met name And The Dead Will Walk en The Worst Is Yet To Come zijn groovend traag en monsterlijk dreigend, waarmee de band mijns inziens best verrassend voor de dag komt. Dat geldt vooral voor die laatste, waarin zelfs een onweersbui en klokgelui te horen zijn. Ook verrassend is het ruim zevende minuten durende Forsaken, dat volledig instrumentaal is. Nou is variatie toch al niet Ektomorf's sterkste kant, over zo'n lengte weten te boeien zonder zang blijkt dan ook geen succes, wat mij betreft tenminste. Smashing The Past is vervolgens wel weer een prettig slotakkoord, dat qua stijl en sfeer volledig aansluit bij het openingsduo.

Waarin Ektomorf vooral niet verrast is de herkenbaarheid van hun invloeden. Want ook op Reborn zijn verwijzingen naar bijvoorbeeld Sepultura, maar ook Metallica en Megadeth volop aanwezig. Van dat juk zal de band wel nooit af komen. Toch ervaar ik onder de streep Reborn als een van de betere albums van Zoltán Farkas en zijn huurlingen. Het lijkt er op dat de klassiek getinte Hongaars-Oostenrijkse samenwerking toch wel eens z'n vruchten kan gaan afwerpen.