Carnifex - Graveside Confessions

• BandCarnifex [US]
• TitelGraveside Confessions
• Release datum03-09-2021
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Deathcore, Deathmetal

Tracklist

01. Graveside Confessions
02. Pray For Peace
03. Seven Souls
04. Cursed
05. Carry Us Away
06. Talk To The Dead
07. January Nights
08. Cemetery Wander
09. Countess Of Perpetual Torment
10. Dead Bodies Everywhere [KoЯn cover]
11. Cold Dead Summer
12. Alive For The Last Time
13. Collaborating Like Killers [new version]
14. My Heart In Atrophy [new version]
15. Slit Wrist Savior [new version]

Ik geef het onmiddellijk toe: het Amerikaanse Carnifex is hier bij ons een beetje een ondergeschoven kindje, dan wel ondergewaardeerde band. Dat realiseerde ik me toen ik het laatste half jaar de nodige singles / video's van de band voorbij hoorde en zag komen, waarvan ik er een paar best kon waarderen. Hun eigen omschrijving van de muziek hielp in eerste instantie ook niet echt om mijn enthousiasme los te weken: met "blackened deathcore" kan ik op het eerste gehoor niet zo heel veel.

Na beluistering van het achtste studio-album Graveside Confessions kan ik echter wel concluderen dat deze omschrijving als vlag de lading behoorlijk dekt. De mix van meer pure death metal met heftige, loodzware -core-invloeden wordt atmosferisch overgegoten met een behoorlijk aanwezige laag uit het toetsenbord. Dat levert op een aantal tracks een sfeer op die doet denken aan een symfonische black metalband als Cradle Of Filth. Ook subtiel ingepaste samples doen heel veel voor die opgeroepen atmosfeer. Luister maar eens naar het intense Cursed, ongetwijfeld een van de meest atmosferische tracks van dit album - en daarmee een van mijn favorieten. Overigens stamt deze single oorspronkelijk al uit mei 2020 - de versie op het album is el een iets andere.

De inmiddels bekende pandemie - er is natuurlijk al een hele tijd geen sprake van live spelen - stelde Carnifex in staat om veel langer dan normaal aan een nieuwe plaat te werken, Graveside Confessions is dan ook veruit hun langste album ooit. Al in het voorjaar van 2021 begon de band met het opnemen van een aantal tracks, puur voor de lol. Dit resulteerde in een zeer eigenzinnige versie van de Korn-cover Dead Bodies Everywhere (van hun doorbraakalbum Follow The Leader uit 1998) en de remakes van een drietal nummers van het eigen debuutalbum Dead In my Arms uit 2007 - dit zijn de laatste drie tracks van het album. Ook Seven Souls en (het met zwart beschilderde) Pray For Peace (beiden voorzien van een video) stammen uit vroege opnamesessies en hebben hun weg naar het album gevonden.

Tussen de drukke aaneenschakeling van mechanisch stampende drums, ziedende riffs, en moddervette grooves en breakdowns, vormt het deels ingetogen, volledig instrumentale intermezzo January Nights - strategisch geplaatst precies midden in het album - een zeer welkome adempauze. Als op zichzelf staande track redelijk dissonant en misplaatst op het album, paradoxaal genoeg toch zeer welkom. Daarna kun je er als luisteraar weer tegen met nietsontziende nummers als Cemetery Wander en het (ook) zwartgeblakerde Countess Of Perpetual Torment.

Carnifex heeft met Graveside Confessions - wat wil je ook met zo'n titel - een werkelijk aardedonker album afgeleverd. Dit is misschien wel het meest veelzijdige album dat de Amerikaanse band ooit uitbracht. De duistere, zwarte deathcore bevalt me bij vlagen prima, juist vanwege de afwisseling tussen kneiterhard mechanisch stampwerk met de subtielere atmosferische vibe. Laat je niet misleiden door het 'deathcore'-label, en geef Carnifex eens een kans. Dat heb ik nu zelf na zoveel jaren ook gedaan, en ik heb er geen spijt van.