Abhorrence - Megalohydrothalassophobic

• BandAbhorrence [FI]
• TitelMegalohydrothalassophobic
• Release datum14-09-2018
• LabelSvart Records [FI]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Intro: The Mesh
02. Anthem for the Anthropocene
03. The Four Billion Year Dream
04. Hyperobject Beneath the Waves
05. The End Has Already Happened

Historie en wetenswaardigheden omtrent het Finse Abhorrence heb ik al vrij uitgebreid uit de doeken gedaan naar aanleiding van de compilatie Completely Vulgar die Svart Records in mei 2012 deed verschijnen. Op dat moment had ik nog geen idee of de band ook nog een toekomst had. Dat is inmiddels duidelijk, want eerder deze maand verscheen een gloedjenieuwe EP met vijf al even nieuwe tracks.

Megalohydrothalassophobia heet het ding, en dat zou vrij vertaald iets als 'angst voor heel grote dingen die onder water leven' kunnen betekenen. Zeemonsters is dan mijn interpretatie. In thematisch opzicht heeft de band zich grotendeels laten inspireren door verhalen van H.P. Lovecraft (inderdaad, daarin zijn ze niet de enige). Maar dat doet er voor mij verder niet zo veel toe, want het gaat me om de muziek. Al leeft de thematiek natuurlijk wel voort in de overwegend duistere sfeerzetting, hetgeen uiteraard als aanbeveling mag gelden.

De basis daarvan ligt in de tijd dat Abhorrence oorspronkelijk actief was. De Finnen brengen old school death metal, met een behoorlijk donkere, soms zelfs wel doomy insteek. Ook wat psychedelische trekjes komen in de muziek naar voren (Anthem For The Anthropocene, The End Has Already Happened). Die death metal bevindt zich overwegend in het middentempo, maar kent voor de broodnodige afwisseling gelukkig ook uitschieters naar zowel de snellere als de tragere kant. Death'n'roll lijkt me wel een geinige als ook adequate omschrijving.

Na het obligate Intro ben ik met Anthem For The Anthropocene gelijk in mijn nopjes. Abhorrence musiceert in mijn beleving vrij eigenwijs, hetgeen het best tot uiting komt in afsluiter The End Has Already Happened. Zeker geen standaard death metal, maar lekker psychedelisch en bij vlagen onheilspellend tegelijk. Sloom, groovend, en afgewisseld met koppige vlottere stukken. De riffs gaan de originaliteitsprijs niet winnen, de grunt is oerdegelijk, maar vooral die pakkende en toch eigenwijze leads zijn niet te versmaden. Ook The Four Billion Year Dream vind ik een erg lekker nummer.

Over de 'oude' Abhorrence had ik nog m'n twijfels, maar met deze Megalohydrothalassophobic hebben de Finnen me dan alsnog te pakken. Ik vind het echt een aangenaam schijfje, en ik hoop dat het een voorbode is voor meer; daar kijk ik wel naar uit!