Akris - Akris

• BandAkris [US]
• TitelAkris
• Release datum24-09-2013
• LabelDomestic Genocide Records [IT]
• PromotorEarsplit PR [US]

Tracklist

01. Fighter Pilot
02. Brown
03. Profit
04. Unidentified
05. Riverbed
06. Part of Me
07. Row of Lights
08. Vomit Within
09. Redeemer
10. Suffocate

Hoeveel herrie kun je maken met z'n tweetjes. Dat laat het duo Sam Lohman en Helena Goldberg, ofwel Akris, graag horen. Afkomstig uit de Amerikaanse staat Virginia is dit duo bezig sinds 2009, en stelt na een paar eerder verschenen demo's hier hun debuutalbum voor, simpelweg ook Akris getiteld.

Wanneer band en muziek bestaan uit “slechts” bas, drums en zang, wordt de muziek al vrij snel in het hokje stoner/sludge gedrukt. In het geval van Akris komt daar nog wel wat meer bij kijken, want er zijn ook invloeden van punk(rock) en noise te horen. Ik moet eigenlijk nog het meest denken aan het Vlaamse Sardonis, inderdaad ook een duo, misschien wel daarom. Maar de muziek is overeenkomstig basic, rauw en smerig. Al concentreert Sardonis zich meer op de liedjes, en Akris meer op het geluid, op de vorm zeg maar in plaats van de inhoud.

Een lawine van bas en drums, voornamelijk cleane damesvocalen, met een laagje ruis. Dat is heel in het kort wat Akris de luisteraar voorschotelt. Het experimentele karakter zorgt er voor dat dit geen hapklare brok muziek is, al vind ik het compositorisch niet altijd even sterk. Het lompe fuzzy basgeluid domineert de muziek, sowieso wordt er veel gebruik gemaakt van geluidseffecten in dat basgeluid; daar lijkt voor een groot gedeelte de afwisseling binnen de muziek van te moeten komen. De drums gaan daaromheen hun eigen gang, en zorgen voor de meer variabele, virtuoze invulling.

Het meest interessante aspect van deze muziek vind ik eigenlijk nog het samensmelten van de regelmatig lieflijk klinkende zang en de logheid, loomheid, het rauwe en het trage tempo van de basgitaar. Bijvoorbeeld in Part Of Me komt dat goed naar voren; daar waar de vocalen wat meer ruimte krijgen levert dat best mooie plaatjes op. In de echt langere, instrumentale passages heb ik regelmatig het idee dat ik naar een organische soundscape zit te luisteren. Sowieso vind ik Part Of Me wel heerlijk zoemende en groovende passages hebben, nice!

Daar staat tegenover dat er ook wat overstuurde en onsamenhangende noisy experimenten op het album staan, waar ik daar weer niet zo veel mee kan (Vomit Within bijvoorbeeld). Ook de schreeuwerige vocalen van Goldberg kunnen me gestolen worden. Maar daar waar Akris zich richt op coherente muziek of gewoon een echt liedje (Riverbed is wel een goed voorbeeld) laat ik mij graag meevoeren op de basale, donkere, depressieve klanken van de basgitaar en de cleane zang.