Altars - Paramnesia

• BandAltars [AU]
• TitelParamnesia
• Release datum06-09-2013
• LabelNuclear Winter Records [GR]

Tracklist

01. Mare
02. Terse
03. Khaz'neh
04. Husk
05. Solar Barge
06. Descent (Paramnesia, part I)
07. Gibbous (Paramnesia, part II)
08. Ouroboros (Paramnesia, part III)

Deze Altars is afkomstig uit Australië, bestaat sinds 2005 en heeft tot nu toe slechts een handjevol demo's / singles op z'n naam staan. Tijd dus voor een full length debuut, en verdomd als het niet waar is: die wordt deze maand uitgebracht door Nuclear Winter. Natuurlijk staan onze vrienden van Blood Harvest garant voor een vinylen uitvoering.

De band vervaardigt voornamelijk (trage, doomy) death metal van de meest ranzige soort. In die soms wat langere, overwegend trage, slepende tracks (Mare, Khaz'neh, (met drumsolo!) en het meer afwisselende Solar Barge) doet de band me toch vooral denken aan vergelijkbaar werk van Morbid Angel. De nummers zitten goed in elkaar, af en toe zelfs technisch te noemen, er zit genoeg afwisseling in, met geslaagde wendingen. De muziek klinkt vooral duister, occult, kortom: lekker smerig, zoals het deze vuige death metal betaamt.

Daartussen zorgen kortere en felle geluidserupties (Terse, Descent, en het maniakale Husk, met opnieuw een korte drumsolo) voor de nodige energie. Vooral meer tempo, her en der een beetje geflirt met black metal invloeden is vooral die laatstgenoemde een beest van een track. De veelvuldig aanwezige, vaak verwrongen riffs, zijn een lust voor de verwende oortjes.

Afgesloten wordt met het drieluik dat als titelnummer dient, overduidelijk in drie delen gehakt om totaal verschillende sferen weer te geven. Descent (Paramnesia, part I) en Ouroboros (Paramnesia, part III) worden gescheiden door het korte instrumentale intermezzo Gibbous (Paramnesia, part II), dat in feite niet meer is dan een kort stukje gitaarruis.

Altars heeft met de afsluitende tien minuten het best voor het laatst bewaard, naar mijn mening dan toch. Een epos van onorthodoxe tempo- en stijlwisselingen, waarbij gevarieerd wordt tussen op groove gebaseerde moderne metal stukken tot old school doom / death passages en een vleugje sludgy (post)black. Hoewel het op het eerste gehoor lijkt alsof er nogal van de hak op de tak wordt gesprongen, pakken de breaks en wendingen wonderwel goed uit.

Al met al is Paramnesia wel een behoorlijk volle, drukke cd geworden, ondanks de hoeveelheid en lengte van tragere passages. Zelfs dan gebeurt er nog zoveel doorheen en omheen dat je je aandacht er wel bij moet houden. De kundigheid van de muzikanten en de gedegen productie leiden het geheel echter in goede banen. Voor de liefhebbers van vieze, donkere old school doomdeath met een moderne twist.