Armed Cloud - Obsidian Desert

• BandArmed Cloud [NL]
• TitelObsidian Desert
• Release datum09-05-2015
• LabelMaXxive Records [NL]

Tracklist

01. Obsidian Desert
02. Jealousy With A Halo
03. Wounded Healer
04. Meltdown
05. My Own Kind
06. Morning Star
07. In Your Mind
08. Pyramid Of Charlatans
09. Aftermath Of Moral Hazard
10. Wasted

De band Armed Cloud uit Nijmegen timmert al een tijd aan de weg, en heeft dit jaar hun eerste studio-album uitgebracht. In 2012 werd al een EP uitgebracht, naar aanleiding daarvan werd Armed Cloud geselecteerd tot de beste acht bands van Dutch Exposure, een wedstrijd gericht op het symphonische genre. Verder won de band Jampop 2013-2014 en hebben ze al veel shows op hun naam staan.

Obsidian Desert bevat tien nieuwe nummers die variëren van snel tot langzaam, van melodieus tot duister, van veel tot weinig tekst. De beste omschrijving van het geluid is 'progressieve rock', hoewel er duidelijk ook powermetal invloeden zijn. Dat laatste geldt vooral voor de vocalen van Daan Dekker. Niet gek, als je leest dat de band geïnspireerd is door onder andere Sonata Arctica.

In eerste instantie doet de titel en het artwork van het album me denken aan ruimtereizen en aliens, hoewel daar niet specifiek over gezongen wordt. Het album verhaalt (volgens mij) van een uitgebreide zoektocht naar het Nut van het Leven. Dit gaat gepaard met veel (zelf)reflectie en drama (Meltdown). Na de geestelijke instorting besluit de hoofdpersoon op zoek te gaan naar zijn eigen soort en dat gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot. De resterende vijf nummers verhalen over obstakels die overwonnen moeten worden.

Muzikaal gezien vind ik dit album zeer prettig wegluisteren. Er is een goede afwisseling van tempo's en het album bevat genoeg stevige stukken om boeiend te blijven. Bassist Boris Suvee is flink aanwezig met meer dan alleen standaard loopjes en heeft af en toe ook een solo. Als collega-bassist kan ik dat natuurlijk alleen maar toejuichen.

De nummers die bij mij het best blijven hangen zijn de meest dramatische: Meltdown en My Own Kind. Ik merk dat ik af en toe per ongeluk meezing, maar wel met een extra aangezette dramatische toon. Het drama ligt er voor mijn smaak net iets te dik bovenop, en de teksten zijn af en toe vrij apart. Eén voorbeeld: 'I'm depressed, but well dressed, so you won't see'.

Conclusie: catchy nummers, muzikaal zit het goed in elkaar, het verhaal is voor mijn smaak iets te 'over-the-top' drama. De vocalen passen daar overigens wel goed bij.