Loading...

Asgrauw - Façade

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 13-01-2023

Tracklist

01. Versplinterd hout
02. Geketend
03. Zielloos
04. Offerande
05. Tussen willen en kunnen
06. Hernemen
07. As van de doden
08. Levenswaan

Wanneer! de hoop! verdwijnt!

Asgrauw introduceren hoeft al lang niet meer. Tegelijk loop ik aan tegen het gegeven dat het me lastig valt om iets over hun laatste album te schrijven dat ik niet al eerder over deze band bedacht en beschreven had. Ik wil daarmee niet zeggen dat al hun albums zo op elkaar lijken, maar stijlvast is het trio zonder enige twijfel. Net zo zeker is het dat Asgrauw strak elke twee jaar met een nieuw album komt. En in kwalitatief opzicht is er wat mij betreft (opnieuw) ook helemaal niks met Façade, dat ik evenals voorgaande albums met plezier beluister(d heb).

Zonder waarschuwing / intro barst opener Versplinterd Hout vanaf de eerste seconde los. Inderdaad, dat is dan nog eens een binnenkomer. Die schijnbaar chaotische aanpak is maar een enkel aspect van wat Asgrauw te bieden heeft. Ik ben vooral liefhebber van de wisselwerking met de langzamere atmosferische stukken, waar deze band in optima forma in grossiert. Dit schrijvend bedenk ik me bijna dat het in dit geval zondig is om er een Latijnse term bij te sleuren, aangezien de voertaal voor Asgrauw - ook daarin is de band onvermurwbaar - het Nederlands is. Wat mij betreft een absoluut pluspunt.

Heel af en toe lijken wat schijnbare uitersten te wringen, zoals op de momenten dat de zang wat boven de macht aan het schreeuwen is, terwijl tegelijk - of net ervoor of erna - atmosferische keyboard-lijntjes voor wat toegankelijkheid proberen te zorgen. Het zorgt in elk geval volop voor dynamiek, zoals bijvoorbeeld Zielloos, Offerande en afsluiter Levenswaan laten horen.

Tussen Willen En Kunnen vind ik wel heel spannend beginnen met die woest schreeuwende uithaal (zie hierboven), die direct wordt opgevolgd door .... enkele seconden stilte. De waanzin die vervolgens losbarst is weliswaar wars van de eerder genoemde afwisseling en ontbeert uitingen van ingetogen atmosferische elementen, maar is desondanks een enorm overtuigend statement.

Al met al laat Asgrauw opnieuw een toonbeeld horen van hoe black metal 'hoort te klinken': afwisselend rauw en stiekem-melodieus. Ondanks alle ruigheid die de invloeden van oude tijden doet herleven, is de productie knapperend vers, zodat elk element nagenoeg perfect te volgen is. De vocalen hebben weliswaar enigszins de overhand, maar dat gaat nergens ten koste van de beleving van de straffe riffs en het afwisselend ziedende en subtiele drumwerk. Ik schreef het al eerder: Asgrauw kan bij mij weinig verkeerd doen.

Vaal - vocals, guitars

Batr - drums, synths, bass

Kaos - bass, vocals