Asgrauw - Gronspech

• BandAsgrauw [NL]
• TitelGronspech
• Release datum17-07-2018
• LabelHidden Marly Production [JP]
• Genre Black metal

Tracklist

01. Plétsmajoor
02. Wolvenbloe.d
03. Sgoer
04. Duu.velsebé.rreg
05. Kiste Trui
06. Duitenpact
07. Galgehei.j
08. Zwotte Ruïne
09. Grafwé.gen

Ta.nd sneeje dur 't vleis, de lust wi.nt van de geest

Van de Groesbeekse band Asgrauw besprak ik ook al de beide voorgaande albums Schijngestalten (2014) en Krater (2016). Het is dan ook niet verwonderlijk dat er in 2018 een nieuw album van deze vaderlandsche black metalband verschijnt: Gronspech. Ik vind het overigens wel opvallend dat ook dit album opnieuw uitkomt via het Japanse Hidden Marly label. Gebrek aan lokale interesse, of een bewuste keuze?

Evenals voorganger Krater is ook deze nieuweling weer voorzien van een opvallend fraaie hoes. Deze past geheel in het concept dat Asgrauw voor ogen heeft: klassieke regionale sagen en mythen. Behalve teksten in het Nederlands - dat deed de band altijd al - horen we nu ook passages in het lokale Groesbeekse dialect. Dat verklaart ook direct de albumtitel, Gronspech is een Oudhollandse benaming voor Groesbeek. Het concept blijkt grotendeels ontsproten uit het brein van drummer Batr.

Asgrauw heeft nooit onder stoelen of banken gestoken geïnspireerd te zijn door de Noorse black metal uit de jaren '90. Het zijn namen als Darkthrone, Emperor, Dødheimsgard en Ulver die Asgrauw op het zwartmetalen spoor gezet hebben. Het is juist de combinatie van agressie en atmosferische melodie die ook mij tot de verbeelding spreekt. Deze muziek kenmerkt zich in de basis door fikse blasts, een spervuur aan riffs, en een sinister laagje van de synthesizers. In het geval van Asgrauw kunnen we daar nog een opvallende rol voor de melodieus knorrende basgitaar en afwisselende vocale partijen (grunt, krijs, gesproken teksten) aan toevoegen. Samen met de Nederlandstalige teksten en een goed doordacht concept staat dit garant voor een uitermate sfeervol album.

Het zijn dan ook bescheiden epossen als albumopener Plétsmajoor en bijvoorbeeld Kiste Trui die me het meest tot de verbeelding spreken. De basis mag dan wel liggen in de traditionele, melancholische black, Asgrauw geeft daar geheel z'n eigen draai aan. Zonder echt buiten de lijntjes te kleuren verkent het drietal wel de grenzen van het genre, en voegt vooral sfeer-elementen toe. Zo wordt er gelukkig niet slechts op volle snelheid geramd en gebeukt, maar horen ook langzamere, groovende of slepende passages (Wolvenbloe.d, Duitenpact) en sfeerstukjes tot het repertoire. Wat mij betreft versterken het concept, het taalgebruik en de muziek elkaar; dat is toch ook precies de bedoeling?

Wat mij betreft maakt Asgrauw met Gronspech duidelijk dat ze tot de betere traditionele (Nederlandstalige) black metalbands van Nederland horen. Elk album laat een groei ten opzichte van de voorganger horen. Zonder Krater te kort te willen doen vind ik Gronspech toch weer net wat overtuigender overkomen. Ik ben dan ook benieuwd waar Asgrauw in 2020 mee voor de dag komt.