Athorn - Necropolis

• BandAthorn [DE]
• TitelNecropolis
• Release datum16-09-2016
• LabelDr. Music Records [DE]
• Genre Heavy / power metal, Melodieuze deathmetal, Metalcore

Tracklist

01. 11111011000
02. Another Day In Hell
03. The Dark Breed
04. Cabin On The Hill
05. Forgotten Souls
06. Ghost Brigade
07. Path Of Sorrow
08. Final Destination
09. End Of Days
10. Born In Flames
11. Of Pawns And Dragons

Athorn is een metalband uit het Duitse Hannover, waarvan ik tot voor kort nog nooit had gehoord. Op zich is dat niet zo vreemd, want ondanks dat de band is ontstaan in 2008, hebben ze de laatste zes jaar niks uitgebracht. Slechts EP Livable Hatred (2009) en debuutalbum Phobia (2010) vullen de discografie. Daar komt nu verandering in, want op uitkomen staat het kersverse album Necropolis (Dr. Music Records, 16 september).

Necropolis is - je kunt het verwachten met zo'n titel volgens mij - een heus conceptalbum. Het draait hierbij om de retorische vraag wat er zou gebeuren wanneer een meteoriet op de aarde botst, en de mensheid zou verworden tot levende doden. Niet het meest originele thema als je het mij vraagt, maar goed, belangrijker dan deze verpakking lijkt mij de inhoud, ofwel de muziek. Waarbij ik mijzelf direct voor de kwestie gesteld zie of die stelling hier wel juist is. Ik heb, zoals wel vaker bij concepten, namelijk het idee dat de muzikale invulling wel eens ondergeschikt wordt gemaakt aan het verhaal/thema.

Athorn pint zich namelijk niet vast op een enkele stijl. En wanneer het door elkaar heen laten lopen en vermengen van diverse stijlen op een logische en goed te volgen manier gebeurt, heb ik daar uiteraard helemaal geen problemen mee. Sterker nog: hokjes-vermijdende of overschrijdende muziek vind ik juist te prijzen. Gelukkig is daar wel sprake van in het geval van Necropolis. Naar hartenlust wordt gestoeid met power en thrash metal, (melo)death, metalcore, tot blasts aan toe; maar ook met folk-achtige muziek in de rustige passages. Zelfs een ballad wordt niet geschuwd (Born In Flames), terwijl ook Path Of Sorrow een powerballad-achtige touch heeft, en End Of Days z'n ingetogen momentjes kent.

Het betere hak- en beukwerk wordt dan ook op vaardige wijze afgewisseld met ingetogen fragmenten (met akoestische gitaar en getrommel, en sferisch toetsenwerk/orkestratie), waardoor een vrij breed palet aan muzikale invalshoeken ontstaat. Voorzien van al even afwisselende zang (grunt, schreeuw, clean) en een flitsende gitaarsolo op z'n tijd gebeurt er dan ook wel een en ander. Maar wel op een hele relaxte manier. De muziek is nergens te druk of te vol, er wordt weloverwogen gevarieerd, hetgeen leidt tot een overzichtelijk en makkelijk behapbaar geheel. De eerste vooruitgeschoven track en video Another Day In Hell is daar een mooi voorbeeld van.

Zo af en toe overheerst de power metal, zoals in de bombastische afsluiter Of Pawns And Dragons, en dat had ik eigenlijk niet verwacht. Het epische karakter van dat soort fragmenten past juist perfect bij de sfeer van het album vind ik. Het merendeel van deze muzikale uitingen zou je daarentegen kunnen scharen onder een moderne thrash/melodeath-mix (The Dark Breed, Forgotten Souls, Final Destination), compleet met elkaar (soms in een iets te hoog tempo) opvolgende breaks alsof het niks is.

Zowel muzikaal als compositorisch vakmanschap lijken me hier voldoende aanwezig. Niets staat de liefhebber van afwisselende, moderne (maar niet extreme!) metal in de weg om van de muziek op Necropolis te genieten.