Atrophy - Asylum

• BandAtrophy [US]
• TitelAsylum
• Release datum15-03-2024
• LabelMassacre Records [DE]
• PromotorAll Noir [DE]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Punishment For All
02. High Anxiety
03. Seeds Of Sorrow
04. Distortion
05. Bleeding Out
06. American Dream
07. Close My Eyes
08. The Apostle
09. Five Minutes ‘Til Suicide

In het kielzog van de grote namen van de thrash metal rezen in de tweede helft van de jaren '80 overal in de Verenigde Staten de thrashbands als de spreekwoordelijke paddenstoelen uit de grond. De ene wat beter en / of succesvoller dan de andere. Atrophy uit Arizona was er ook zo eentje, die vooral herinnerd zou blijven als Bay Area-worship. De band bracht twee indertijd nog best behoorlijk ontvangen albums uit: Socialized Hate (1988) en Violent By Nature (1990). Ik zal niet de enige zijn denk ik die met deze band kennis maakte dankzij de onvolprezen Stars On Thrash-verzamelaar (Roadrunner, 1988). Daarna was de koek al weer op.

Tot 2024. Want alsof er niks gebeurd is komt de band met een splinternieuw album op de proppen: Asylum. Al is dat niet zo vanzelfsprekend als het lijkt; want eigenlijk zijn er twee Atrophy's. Na het hele covid-gebeuren besloot zanger Brian Zimmerman de band te verlaten, waarna de overgebleven leden besloten om verder te gaan onder een andere naam: Scars Of Atrophy. Ironisch genoeg begon Zimmerman daarna alsnog een nieuwe band, dan wel een voortzetting van Atrophy, in elk geval onder die naam. Hoe dan ook, het gaat hier over de muziek op Asylum.

Eigenlijk is dit album een typisch geval van plus of min, net hoe je het zelf benadert. Dat klinkt wat gemakkelijk, maar dat is toch precies wat het is. Asylum sluit qua muzikale insteek als ook thematiek naadloos aan op die albums van ruim dertig jaar geleden. Ik vind dat zelf een pluspunt, want ik kon die muziek indertijd enorm waarderen. Je kunt het ook als minpunt zien, in die zin dat de muziek best voorspelbaar is, en Atrophy in die tijd dus feitelijk niks is opgeschoten. Daar ben ik het als liefhebber van deze listige thrash dus niet mee eens :-)

Heerlijk opgefokt, toch boordevol variatie; muziek zowel als teksten gebracht met enig intellect. Gevoelsmatig zijn voor mij de staat-genoten van Flotsam & Jetsam en Sacred Reich nooit ver weg. Deze bands hebben gemeen dat ze ooit zijn weggezet als Bay Area-volgelingen, terwijl je met terugwerkende kracht heel voorzichtig kunt constateren dat deze bands toch echt wel een eigen geluid hadden; of beter gezegd nog altijd hebben. Energie en emotie gaan daarbij hand in hand, waarbij zo af en toe de grenzen van 'pure' thrash er niet toe doen (Close My Eyes).

Een minpuntje wil ik ook nog wel aanstippen. Geheel volgens traditie vind ik Asylum nogal zang-georiënteerd overkomen, in die zin dat de riffs soms wat onder lijken te sneeuwen. Is dit het gevolg van het gegeven dat deze Atrophy de band is van Zimmerman, of hebben de technici van dienst een steekje laten vallen? Hoe dan ook is dit nog altijd de klassieke thrash metal waar ik helemaal voor ga. Niet alleen lekker mee-headbangen, maar toch ook genieten van de subtiele tempo- en sfeerwisselingen!