Au-Dessus - Au-Dessus

• BandAu-Dessus [LT]
• TitelAu-Dessus
• Release datum27-02-2015
• LabelWitching Hour Productions [PL]
• PromotorGodz ov War Productions [PL]

Tracklist

01. I
02. II
03. III
04. IV
05. V

Over het antwoord op de vraag hoeveel metalbands ik ken uit Litouwen hoef ik niet lang na te denken, dat antwoord luidt namelijk: geen enkele. Ook van Au-Dessus had ik nog nooit gehoord. Misschien is dat op zich nog niet zo vreemd, deze band bestaat namelijk pas sinds vorig jaar en debuteert hier met een selftitled EP. Of ja EP, met een speelduur van ruim een half uur zijn er ook bands die zoiets een album noemen.

Zo bijzonder als het land van herkomst mag zijn, en eventueel ook de wat merkwaardig gekozen Franstalige bandnaam, de muziek die de Litouwers (nee, niet Lee Towers) ten gehore brengen is dat niet echt. Al houdt de band het zelf op (post) black metal, ik zou daar toch graag nadrukkelijk het woord atmosferische voor zetten. De muziek is opvallend genoeg zelden echt traag, maar doet zeker wat treurig/weemoedig aan, grauw misschien zelfs wel, en is absoluut sfeervol. Mits je daar gevoelig voor bent natuurlijk. Ik snap die treurnis eventueel ook wel, wat is er in Litouwen immers om vrolijk van te worden? Een beetje hetzelfde idee als dat er zoveel goeie black- en doom-bands uit de noordelijke streken van de Scandinavische landen komen. Iets met veel winter en donker en zo.

Au-Dessus - de EP - is verdeeld in vijf hoofdstukken die simpelweg I tot en met V getiteld zijn, en laat zich het best als een geheel beluisteren. Na het korte openingsnummer I - een soort intro - is het vooral het veel langere II dat indruk maakt. Sferische post-metal met een indringend gitaargeluid, sober drumwerk en door merg en been stekende vocalen. Die screams klinken als een soort oerschreeuw, zeer intens, waardoor het juist ook wel weer even prettig is als die niet te horen is, en de aandacht op het instrumentale gedeelte gericht kan worden.

Dan hoor je pas goed hoe vernuftig de muziek in elkaar steekt, met gepaste tempowisselingen en subtiele laagjes. Natuurlijk mogen ook de oorspronkelijke black metal roots niet verloochend worden, zo horen we in III kneiterharde, behoorlijk snelle blaststukken. Uiteraard worden die afgewisseld met tragere sferische passages. Het gaat er maar om dat de variatie aanwezig is, en je niet wordt bestookt met alleen slome droefenis. Al vind ik de sfeer in de snelle - en de ook aanwezige midtempo passages - net zo deprimerend. Dat laatste geldt helemaal voor het doomy begin van afsluiter V, een waardig slotstuk van een sfeervol werkstukje.

Au-Dessus lijkt me voortdurend op zoek naar het evenwicht tussen het rauwe van de (black) metal, en melodie en sfeer anderzijds. Deze zoektocht levert in elk geval een onderhoudend schijfje op, dat de liefhebber van sferische (post)black zeker moet kunnen aanspreken.