Autokrator - Hammer Of The Heretics

• BandAutokrator [FR]
• TitelHammer Of The Heretics
• Release datum10-04-2018
• LabelKrucyator Productions [FR]
• PromotorQabar PR [PK]
• Genre Deathmetal, Doomdeath

Tracklist

01. Against Flesh and Blood
02. Le Sang Impur
03. Interlude
04. Hammer of the Heretics
05. Inquisitio-Denunciatio-Exceptio

Autokrator is een band rond de Franse gitarist/bassist Loïc.F (tevens labelbaas van Krucyator) en de Amerikaanse zanger David Bailey, die sinds 2014 actief is. Met Hammer Of The Heretics is de band dit jaar al toe aan het derde album. Van de voorgaande albums hadden we hier op WingsOfDeath al wel wat tracks geplaatst, maar tot een bespreking was het nog niet gekomen. Dan moet ik dan nu maar eens eindelijk goed gaan maken.

De donkere muziek die Autokrator voortbrengt laat zich niet gemakkelijk in een hokje dwingen. Ook laten de verschillende albums onderling een verscheidenheid aan stijlen horen. Van de warrige brei aan geluiden (noise, drone) van debuut Autokrator tot een meer ambient aanpak op The Obedience to Authority, allemaal tegen de achtergrond van extreme - een mix van death, doom en black - metal, en voorzien van zieke vocalen en industrial invloeden (samples, drumcomputer).

Als een paal boven water staat dat dit derde album (eindelijk) voorzien is van een zodanig degelijke productie, dat de beluisterbaarheid serieus genomen wordt. Zeker vergeleken met de voorgaande twee albums. Waarbij ik het wel belangrijk vind dat enerzijds de ietwat chaotische aanpak (Le Sang Impur), en anderzijds de onheilspellende sfeer, zijn gebleven. Beide zijn onmisbare bestanddelen van Autokrator's muzikale uitingen.

Op Hammer Of The Heretics worden we getrakteerd op een verrotte en agressieve vorm van muziek die verschillende metal-elementen combineert. Dit is oprecht bruut en agressief, met eentonige laag-gestemde put-grunt vocalen, scherpe, chaotische gitaarriffs en beulswerk van basgitaar en de nog altijd mechanisch / machinaal klinkende drums. Wat mij betreft heeft Autokrator hiermee z'n beste album tot nu toe uitgebracht. Vergelijkingen hoor ik met de labelgenoten van Auroch (met de Lovecraftiaanse thematiek als overeenkomst) en het Amerikaanse Ævangelist, al is hun muziek wat minder behapbaar.

Vier bovengemiddeld lange tracks en een sample-intermezzo (Interlude, een welkome adempauze) sieren Hammer Of The Heretics. Het zijn juist de laatste twee tracks die mij het meest tot de verbeelding spreken. Titelnummer Hammer Of The Heretics vanwege de afwisseling, en afsluiter Inquisitio-Denunciatio-Exceptio vanwege z'n enorm trage lompheid. Eerlijk gezegd vind ik dat deze qua bruut- en lompheid de andere tracks - ondanks de snelheidsovertredingen - overtreft. Een waardig slotakkoord dus; wat een moddervet nummer!