Avatarium - Hurricanes And Halos

• BandAvatarium [SE]
• TitelHurricanes And Halos
• Release datum26-05-2017
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Hardrock, Psychedelische rock

Tracklist

01. Into The Fire - Into The Storm
02. The Starless Sleep
03. Road To Jerusalem
04. Medusa Child
05. The Sky At The Bottom Of The Sea
06. When Breath Turns To Air
07. A Kiss (From The End Of The World)
08. Hurricanes And Halos

In mijn bespreking van The Girl With The Raven Mask constateerde ik al dat Avatarium zich steeds meer aan het losmaken was van z'n oorspronkelijke inspirator Leif Edling. Het heft wordt hoe langer hoe meer in handen genomen door het echtpaar Jidell - Smith; en met het vertrek van Carl Westholm als toetsenist zijn de laatste zichtbare banden met Edling of een van zijn bands verdwenen. Hoewel Edling nog wel aan het merendeel van de tracks op het nieuwe album Hurricanes And Halos mee schreef.

Tegelijkertijd wordt ook het juk van de oorspronkelijke muzikale insteek doom grotendeels afgeworpen. Die invloeden zijn uiteraard nog wel onderhuids aanwezig, maar Avatarium richt zich tegenwoordig vrijwel volledig op klassieke jaren '70 hardrock - denk daarbij gerust aan bands als Deep Purple, Uriah Heep en Rainbow. Overigens vind ik de muziek wel nog altijd een wat donker, mystiek, soms zelfs psychedelisch sfeertje mee krijgen. En dat bevalt me uiteraard prima. Het doet me vooral deugd om te horen dat deze muzikale koers zangeres Jennie-Ann Smith zo veel beter op het lijf lijkt geschreven, waardoor haar stem de volle overtuiging meekrijgt.

Opener Into The Fire - Into The Storm was als eerste vrijgegeven, maar was helaas nog niet de knallende opener waarop ik hoopte of die ik verwachtte. Deze staat wat mij betreft in geen vergelijking met het titelnummer van het voorgaande album, dat nog regelmatig in mijn playlist opduikt. Misschien verwachtte ik juist daarom ook wel te veel. Al moet ik zeggen dat ik het refrein wel sterk vind, en ook het orgelspel uiteindelijk wel door mijn strenge pantser heen breekt. Evengoed ontvouwen zich hierna nog zeer aantrekkelijke nummers, die goed laten horen waar de (aantrekkings)kracht van Avatarium ligt.

The Starless Sleep bouwt goed voort op de opener, en is een prettige stamper. Road To Jerusalem gooit het daarna over een Midden-Oosterse, mystiek-dromerige boeg; een behoorlijk onverwachte, maar wel geslaagde invalshoek. Als eerste echte knaller wil ik dan toch wel heel graag Medusa Child alle aandacht geven. Hier horen we in eerste instantie wel het doomy onderbuikgevoel, maar Avatarium maakt er door middel van onverwachte en goed doordachte tempo- en sfeerwisselingen een bijzonder nummer van. Net voor de helft vormen de orgelsolo en aansluitend een kinderkoortje de grootste verrassing, waarna het nummer naar z'n onvermijdelijke einde kruipt in een verrukkelijk psychedelisch hoorspel.

Gelukkig proberen de muzikanten niet om dit klapstuk te overtreffen, maar borduren met The Sky At The Bottom Of The Sea voort op de stijl van de opener: uptempo hardrock met hoofdrollen voor zang, orgel, groove en melodie. Pure Uriah Heep-aanbieding, maar prachtig uitgevoerd. When Breath Turns To Air is hierna een bewust gekozen rustpuntje, maar is voor mij veel te ingetogen. Dit past misschien Blues Pills, Pristine of zo, maar niet Avatarium in mijn beleving. Het blijkt gelukkig het enige minpuntje op een verder spetterend album.

Want met A Kiss (From The End Of The World) krijgen we weer een lekkere heavy track voorgeschoteld, dat blijkt uit te monden in een retro bluesy maar toch ook wel weer lichtelijk psychedelisch slotstuk. De zang van Smith krijgt hier alle ruimte, waar ze gelukkig goed raad mee weet. Het afsluitende titelnummer Hurricanes And Halos blijkt een instrumentaal requiem, een soort sacrale voordracht, en daarmee een passend einde.

Als Hurricanes And Halos iets bewijst is het dat Avatarium op eigen benen volledig overtuigt. De band heeft z'n richting en stijl, sterker nog: een eigen gezicht, gevonden. Het blijft natuurlijk een kwestie van smaak of je dit gaaf vindt of niet, maar de kwaliteiten op zowel compositorisch als uitvoerend vlak lijken me onomstreden. Ik zet het album in elk geval alvast in mijn voorlopige jaarlijst-overzicht!