Bädr Vogu - Wroth

• BandBädr Vogu [US]
• TitelWroth
• Release datum16-07-2016
• LabelTribunal Of The Axe [US]
• PromotorEarsplit PR [US]
• Genre Doommetal, Sludgemetal

Tracklist

01. Copernican Theory
02. Anathema of Time
03. Traitor
04. Beasts of Burden
05. Deprogram
06. Narcotically Opaque
07. (Intro to Deadweight)
08. Deadweight
09. Of Misanthropy and Malaise

Bädr Vogu klinkt als een redelijk exotische bandnaam, toch komt deze band 'gewoon' uit de Verenigde Staten. Ik besprak in 2012 de Memento Mori re-release van hun debuutalbum Exitium, waar ik behoorlijk van onder de indruk was. Daarna ben ik de band eigenlijk een beetje uit het oog verloren. Op zich niet zo vreemd, de band vertoeft namelijk nadrukkelijk in de underground, daar waar ze qua sfeer natuurlijk ook helemaal thuishoren. In 2014 verscheen immers nog Agglomeration XXIV, weliswaar in beperkte oplage op tape, maar toch. Ik mag gelukkig nu alsnog in de herkansing, want een paar weken geleden verscheen een nieuw album Wroth, dat via de bandcamp-pagina van de band tot mij kwam.

Op deze nieuweling laat Bädr Vogu horen nog niets van de oorspronkelijke smerigheid verloren te hebben. Crust is de benaming die de band zelf geeft aan hun muziek; ik vind het best. Het is vies, smerig, riekt naar doomdeath en sludge, en bovenal gedrenkt in feedback en fuzz. Verder is de muziek log en traag, met een bijzonder donkere sfeer. Dat laatste wordt vooral gevoed door de gesproken stukken tekst (of zijn het samples?) die geen rooskleurig wereldbeeld voorschotelen. Luister bijvoorbeeld maar eens naar de relatief ingetogen afsluiter Of Misanthropy and Malaise. Ook die titel zegt natuurlijk alles, en zou als thema kunnen gelden voor het gehele album.

Om de luisterervaring van een vol uur niet al te stroperig te laten verlopen weet de band gelukkig het gaspedaal bij vlagen ook goed te vinden (Anathema of Time, Beast Of Burden). Hierdoor ontstaat genoeg afwisseling om de bak ellende die Wroth heet te kunnen doorstaan zonder zelf knettergek te worden. Zo bont als bijvoorbeeld de landgenoten van Ævangelist maakt Bädr Vogu het in muzikaal opzicht niet. Bädr Vogu musiceert vooral veel gestructureerder, maar de sfeer die wordt opgeroepen vind ik redelijk overeenkomstig.

Het knappe vind ik dat het rauwe van crust en sludge enerzijds, en het meer verzorgde van doom(death) metal anderzijds, elkaar hier niet bijten, maar elkaar juist lijken te versterken. Dat geldt ook voor de respectievelijke tempo's, waardoor ondanks het overwegend logge karakter, toch een soort dynamiek ontstaat. Individuele nummers uitlichten heeft geen zin: dit is gewoon 1 brok heerlijke sonische ellende. Ach vooruit, toch eentje dan: Deadweight, met naast de sludgy aanpak ook wat Sabbathiaanse trekjes in de logge riffs. Luister en huiver!