Beelzefuzz - The Righteous Bloom

• BandBeelzefuzz [US]
• TitelThe Righteous Bloom
• Release datum30-09-2016
• LabelThe Church Within Records [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Hardrock, Stoner

Tracklist

01. Nazriff
02. The Soulless
03. Hardluck Melody
04. Rat Poison Parfait
05. Eternal Waltz
06. Within Trance
07. Nebulous
08. The Righteous Bloom
09. Sanctum & Solace
10. Dying On The Vine
11. Peace Mind

Van het Amerikaanse Beelzefuzz besprak ik eerder het seftitled debuut in augustus 2013. Ik eindigde die bespreking met de woorden dat ik enorm benieuwd was naar de verdere ontwikkeling van Beelzefuzz. Maar direct na de release van dat debuut rommelde het flink binnen de band. Beelzefuzz leek zelfs even op te houden te bestaan vanwege geruzie over de rechten op de bandnaam. Er werd tijdelijk gekozen voor een noodgreep en een doorstart onder de naam Righteous Bloom. Maar nadat de gemoederen gesust waren en de rechter uitspraak deed in het voordeel van de huidige bandleider Dana Ortt werd de naam Beelzefuzz in ere hersteld. Inmiddels is een tweede album uit, dus maar snel luisteren naar The Righteous Bloom.

Het geluid van Beelzefuzz blijft nog altijd trouw aan een mix van old school genres en invloeden. Zo horen we klassieke hardrock a la Deep Purple, Uriah Heep en - iets donkerder - Black Sabbath. Met die laatste worden ook de doom-invloeden verklaard. Daarnaast heeft de band in de uptempo passages ook wel raakvlakken met de duistere kant van de klassieke heavy metal of NWOBHM (The Soulless). En voor het eerst liggen de invloeden van de blues er een stuk dikker bovenop. Het is op zich een mooie mix die er door Beelzefuzz van gemaakt wordt wat mij betreft.

Opener Nazzriff grijpt me direct, het is dan ook een lekker slepende, maar toch vrij catchy track, die die onweerstaanbare groove bevat (en een 'geleende' Sabbath-riff) waar (onder anderen) Beelzefuzz een patent op lijkt te hebben. Licht verteerbaar gitaarwerk bij vlagen, maar een verdomd heavy bas! Wil je echt de ziel van Beelzefuzz doorgronden, dan neem ik als voorbeeld titelnummer The Righteous Bloom: dat bevat lekker veel orgel, en veel vervormd gitaarwerk, waardoor het klinkt alsof het eind jaren 60, begin jaren '70 bedacht is. Het heeft dan ook een aangenaam psychedelisch sfeertje. Beide nummers laten natuurlijk ook horen dat de muziek ondanks de heavy insteek, redelijk melodieus uit de hoek kan komen.

Helaas worden we halverwege het album ook getrakteerd op wat lichtvoetiger liedjes. Rat Poison Parfait en Eternal Waltz zijn bijna ballads te noemen, en kunnen me ondanks de zeer aanwezige gitaarfills en -solo's maar matig bekoren. Deze hebben echt een te hoog 'kabbel'-gehalte wat mij betreft, net als Dying On The Vine een stukje verderop. Gelukkig wordt daarna de fuzzende draad weer opgepakt met Within Trance, met weer zo'n ouderwetse Sabbath-feel. Nebulous grijpt dan weer terug op voorgaande nummers, waarin steeds meer ruimte wordt gemaakt voor de blues.

Al met al heeft Beelzefuzz zich toch net een iets ander geluid aangemeten: minder log, maar meer 'open'. Hierdoor ligt de muziek wat minder zwaar op de maag, en is juist wat toegankelijker geworden. Het is wat mij betreft even wennen, al moet ik daar direct bij zeggen dat er qua composities weinig veranderd is, die zijn nog altijd groovend en slepend. Alleen de invulling lijkt me net wat lichter, milder, minder krachtig, en meer bluesy vooral ook. Het is een kwestie van smaak of dit je voorkeur heeft boven het wat loggere, meer stroperige geluid. Zolang Beelzefuzz nummers blijft maken als The Righteous Bloom kunnen ze bij mij in elk geval niet stuk!