Black Capricorn - Omega

• BandBlack Capricorn [IT]
• TitelOmega
• Release datum02-11-2017
• LabelStone Stallion Rex [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Alpha
02. Evil Horde of Lucifer
03. Accabadora
04. Flower of Revelation
05. Antartide
06. Black Capricorn Seal
07. Devil and the Death
08. The Man Who Dared
09. Stars of Orion
10. Quest for Agartha
11. Omega

Zo, is me dit ff een verrassing zeg! Van Black Capricorn - afkomstig uit het Italiaanse Cagliari, al opgericht in 2008 - had ik nog nooit gehoord. Toch levert deze band met Omega al het vierde full length album af - daarnaast verschenen in recente jaren ook nog wat EP's. Daar waar ik wel eens sceptisch ben (geweest) over de lengte van 'volledige' albums, lijkt de term full length hier wel een understatement, want Omega is een dubbelalbum dat maar liefst ruim 95 minuten duurt. De uitvoering vindt overigens plaats in kleine, familiaire kring: bassiste Virginia en drumster Rachela zijn zussen, terwijl gitarist en zanger Fabrizio de echtgenoot is van Rachela.

Van Italiaanse doom ben ik over het algemeen wel gecharmeerd, maar behalve van de lengte van dit album ben ik ook wel onder de indruk van hetgeen me in muzikaal opzicht geboden wordt. Wat we te horen krijgen is meeslepende, theatrale doom, zoals we dat uiteraard van Italianen gewend zijn. Ondanks dat zowel de composities als de invulling daarvan - lome, zware riffs, trage trommelslagen, dreunende bas - vrij eenvoudig zijn, verveelt Omega me geen moment.

Trage en loodzware beukers als Evil Horde Of Lucifer en vooral Devil And The Death zorgen voor de klassieke doom-connectie a la Black Sabbath. Daarnaast beheerst Black Capricorn ook het mysterieuze, intrigerende aspect. De uberlange track Antartide en het afsluitende titelnummer zijn bijvoorbeeld zo goed als instrumentaal, maar vervelen geen seconde, en nemen de luisteraar mee op een avontuurlijke, duistere reis.

Sowieso is zang geen speerpunt voor het Italiaanse trio; de vocale voordracht doet plechtstatig, enerzijds religieus, dan weer chant-achtig aan, en past daarmee perfect bij de lome, soms hypnotiserende muziek (zoals Accabadora bijvoorbeeld laat horen).

Volgens mij heb ik begin vorig jaar al wel eens ergens laten vallen dat 2017 wel eens een goed doom-jaar zou kunnen worden. En toen kende ik Black Capricorn nog niet eens! Het is echt niet zo dat dit Italiaanse trio opeens een nieuw licht op het genre laat schijnen, maar hun interpretatie vind ik gewoon verdoomd lekker klinken!