Black Sabbath - Live Evil [40th Anniversary Super Deluxe]

• BandBlack Sabbath [GB]
• TitelLive Evil [40th Anniversary Super Deluxe]
• Release datum02-06-2023
• LabelBMG [DE]
• Genre Doommetal, Heavy / power metal

Tracklist

Disc 1:
01. E5150
02. Neon Knights
03. N.I.B.
04. Children of the Sea
05. Voodoo
06. Black Sabbath
07. War Pigs
08. Iron Man

Disc 2:
01. The Mob Rules
02. Heaven and Hell
03. The Sign of the Southern Cross / Heaven and Hell (Continued)
04. Paranoid
05. Children of the Grave
06. Fluff

Altijd leuk, onder het mom van (al weer) een heruitgave van een klassieker en toch ook zeer persoonlijke favoriet, even een stukje kletsen over dat album. In 1982 kwam Black Sabbath met een live-album waarover indertijd al veel te doen was, met geroezemoes en geruchten die eigenlijk nooit zijn opgehouden. In die tijd - ik was 14 - was ik nog redelijk onwetend over wat er zich allemaal achter de schermen van deze band afspeelde. Ik raakte als jonge puber bekend met de - toen nog - klassieke hardrockbands als Led Zeppelin, Deep Purple, Uriah Heep, Kiss, AC/DC, Rainbow; en dus ook Black Sabbath - die toch echt wel opvielen met een veel donkerder geluid.

Het geluidstechnisch ondermaatse Live At Last was er al in 1980, maar stilde niet de honger naar goed live-materiaal van Black Sabbath. Dat kwam er dus wel nadat Ozzy weer eens uit de band was geknikkerd, en Black Sabbath met de goddelijke zanger Dio twee prima albums uitbracht. Heel wat anders dan het oudste werk, maar in elk geval al weer een stuk beter dan de laatste paar minder spannende platen met Ozzy. Om die twee albums ook live goed naar voren te laten komen, en omdat het er al snel op leek dat de bezetting met Dio geen lang leven beschoren zou zijn, kwam Live Evil als een geschenk uit de hemel. En daar is nu dus maar weer eens een heruitgave van verschenen, onder het mom van een veertigjarig jubileum, en een nieuwe mastering.

De meerwaarde zit 'm sowieso in de twee extra CD's (of vinyl) waarop dezelfde nummers in nieuwe mixen te horen zijn, met ook steeds erbij aangegeven waar en wanneer de nummers zijn opgenomen. Dat levert subtiele nuances op, fijn luistervoer voor de liefhebber. Diverse tracks lijken daadwerkelijk wat frisser te klinken, en zelfs toetsenist Geoff Nicholls is bij vlagen hoorbaar. Het was wat mij betreft al wel duidelijk dat hier een band op z'n allerbest te horen was, ondanks onderlinge strubbelingen die bleken te spelen. Ik heb Live Evil indertijd grijs gedraaid; wat een band, wat een geluid! Met als absoluut hoogtepunt natuurlijk de Heaven And Hell / Sign Of The Southern Cross-uitvoering, tot op de dag van vandaag een oorgastisch genot.

Uiteraard ontstond er de discussie over hoe goed of slecht Dio de Ozzy-nummers zong. Ik heb daar zelf een hele duidelijke mening over. Ozzy was weliswaar in den beginne de perfecte frontman voor Black Sabbath, maar eerlijk is eerlijk: hij was en bleef een matige zanger. Qua vocale vaardigheden vind ik Dio zonder meer superieur. Daarbij komt dat nummers als Black Sabbath en Iron Man zodanig worden gespeeld dat Dio's stem daar uitstekend bij past. Ja, hij zingt de nummers op zijn eigen manier - gelukkig wel zou ik willen zeggen. Ozzy had als "character" z'n waarde voor Black Sabbath, maar als zanger komt hij echt niet in de buurt van Dio!

Ik was in die tijd nog te jong of te onwetend om daadwerkelijk een concert bij te wonen. Ik ben met terugwerkende kracht heel blij dat ik met het project "Heaven And Hell" die schade heb kunnen inhalen. Deze combinatie van muzikanten heeft in een relatief kortstondige periode met de studio-albums Heaven And Hell en Mob Rules, en als slagroom op de taart dus Live Evil, een onuitwisbare indruk achter gelaten. Dit is serieuze heavy metal muziekgeschiedenis!