Blood Ceremony - The Eldritch Dark

• BandBlood Ceremony [CA]
• TitelThe Eldritch Dark
• Release datum27-05-2013
• LabelRise Above Records [GB]
• PromotorSuburban [NL]

Tracklist

01. Witchwood
02. Goodbye Gemini
03. Lord Summerisle
04. Ballad of the Weird Sisters
05. The Eldritch Dark
06. Drawing Down the Moon
07. Faunus
08. The Magician

Blood Ceremony is afkomstig uit Canada, en wordt gemakshalve geschaard onder de seventies occulte, psychedelische rock revival. De band maakte behoorlijk naam met hun vorige album Living With The Ancients, waarmee de verwachtingen voor het nieuwe album The Eldritch Dark hooggespannen zijn.

De muziek van de band ligt ergens tussen authentieke occulte doomrock en (vooral) progressieve rock in, en bevat daarnaast ook de nodige folkinvloeden. Dat occulte zit 'm dan vooral in de thematiek, ook de doominvloeden zou ik eerder benoemen als psychedelisch dan dat er consequent heavy muziek aan te pas komt. Voor mijn gevoel overheerst het progrock aspect, mede door het veelvuldig gebruik van Hammondorgel en dwarsfluit. Beide instrumenten worden ook graag en vaak ingezet voor solo's, typerend voor progrock.

Vergelijkingen hoor ik met bands als Focus en Earth And Fire (inderdaad Nederlandse progrock input), maar ook Jethro Tull (folk en fluit) en Black Sabbath (ouderwetse doom en psychedelica) komen voorbij. Daarnaast zijn er natuurlijk vergelijkingen te maken met hedendaagse gelijkgestemden als The Devil's Blood, Jex Thoth, Ghost (waarmee ook is getourd in de VS), Purson, Church of Misery en Hidden Masters (van die laatste twee zijn binnenkort ook mijn overpeinzingen hier te lezen). Met andere woorden: het zijn mooie tijden voor de liefhebber.

Albumopener Witchwood geeft al meteen behoorlijk wat van de kunde van Blood Ceremony prijs. De troeven van de band zijn ongetwijfeld gitarist Sean Kennedy en zangeres Alia O’Brien, die daarnaast ook verantwoordelijk is voor de orgelklanken en de dwarsfluit. Naar het einde van het nummer toe vliegen de solo's je om de oren en is de toon gezet voor een avontuurlijk occult/progressief/folk avontuur.

Niks ten nadele van de ritmesectie, want die legt een onmisbare basis. Bassist Lucas Gadke mag zelfs vocaal het duel aangaan met O’Brien in het folkdeuntje Lord Summerisle, en doet dat zeker niet onverdienstelijk. Sterker nog: ook in een wat pittiger nummer had ik graag zo'n duet gehoord. Maar de show wordt toch echt gestolen door de vele (soms echt bereheavy) riffs en de sterke zang, naast het sologeweld van orgel en fluit.

Veelzijdigheid is dan ook een sterke troef op het album, want folky deuntjes als het genoemde Lord Summerisle en Ballad Of The Weird Sisters (met viool) worden moeiteloos afgewisseld met overduidelijk herkenbare Sabbathiaanse riffs als in het titelnummer The Eldritch Dark. Laatstgenoemde is, ondanks z'n schijnbare eenvoud, samen met de albumopener wel mijn persoonlijke favoriet van het album. Aanrader!