Bode Preto - Inverted Blood
- Bode Preto [BR]
- Inverted Blood
- 21-12-2012
- Ketzer Records [DE]
Tracklist
01. Anunciacao
02. Inverted Blood
03. Black Mirror
04. Children Of Suicide
05. Elytron
06. Mother Of Ferocity
07. Serpent Inferior
08. Amorphophallus Titanum
09. The Erection Of The Cross
De zinderende samenlevingspoelen van de Braziliaanse steden, sloppenwijken en jungles hebben hun zwoele kanten, maar ook hun buitengewoon wrede kanten. Of het nu het één of het ander is, het is altijd intens. Wat ook altijd intens is, hetzij ongemeen kwaadaardig, hetzij vervuld van onvervalste systeemhaat, is de metal die uit de exotische streken van de Braziliaanse binnenlanden opstijgt. Sepultura, Krisiun en Sarcofago zijn zo van die namen die in de loop van de geschiedenis tot de verbeelding zijn gaan spreken. Bode Preto komt ook een duit in het zakje doen. Inverted Blood is de eerste langspeler en laat zich het beste omschrijven als een harde les in death/thrash/black metal volgens de oude school.
Het tweetal Josh S. (zang, gitaar) en de van Grave Desecrator bekende Adelson Souza (drums) is verantwoordelijk voor de duivelse takkeherrie die de Zwarte Geiten (= Bode Preto na een Google Translate-behandeling) op je afvuren. De band ontstond in 2009 als Soturnus Skullcrusher en bracht in 2010 al een EP uit onder de titel Dark Night. Inverted Blood verscheen eerder in 2012 al in eigen beheer, bijna een jaar later wordt het album opnieuw gedistribueerd door het Duitse Ketzer Records.
Alsof er niets gebeurd is, zet Inverted Blood de klok terug naar 1986 waar bands als Sodom en Kreator hun rauwe passie nog lieten prevaleren boven hun technische kwaliteiten. Songs als Inverted Cross en Childeren Of Suicide kenmerken zich door een nogal onstuimige ‘gas erop’ mentaliteit. De reverb zorgt voor dat de satansgezangen het nodige aan kwaadaardige sfeerschetsen meekrijgen.
Even kijk ik op de sheet of ik niet per ongeluk In The Sign Of Evil van Sodom heb aanstaan. Want Inverted Blood vertoont opvallend veel gelijkenissen met dat hebbedingetje uit de begindagen van de Duitse thrashosaurussen. Zowel qua spel als qua productie klinkt Inverted Blood bijna net zo rommelig. Dat kan charmant zijn, maar de eenvormige brij van herrie dat uit je speakers komt stromen gaat na een minuut of tien al behoorlijk vervelen. In staccato komen steeds dezelfde rechtlijnige riffs weer terug en ook in de blafferige zang van Josh S. zit nauwelijks variatie. Dan wordt zelfs een album van 25 minuten langdradig.
Het metalen hart zal ongetwijfeld op dezelfde plaats zitten en het ruige old-schoolthrash idee achter Bode Preto is erg aantrekkelijk. Qua songschrijverij is er echter nog wel het één en ander te winnen voor het duo.
