Bonfire - Legends

• BandBonfire [DE]
• TitelLegends
• Release datum19-10-2018
• LabelAFM Records [DE]
• PromotorThe Rock Online [NL]
• Genre Hardrock

Tracklist

CD1
01. Africa
02. Hold The Line
03. Rosanna
04. Man On The Silver Mountain
05. I Surrender
06. Stone Cold
07. Death Alley Driver
08. Black Masquerade
09. Burning Heart
10. Eye Of Tiger
11. Caught In The Game
12. Doctor Doctor
13. Lights Out
14. Rock Bottom
15. Child In Time
CD2
01. Jet City Woman
02. Silent Lucidity
03. Eyes Of A Stranger
04. Tears In The Rain
05. The First Time
06. Save Up All Your Tears
07. Hot Cherie
08. Dr. Love
09. Hallelujah
10. Rebellion
11. Heavy Metal Breakdown
12. Love Don't Lie
13. I Wanna Be Loved
14. King Of Dreams
15. Frei Wie Die Geier
16. Erinnerung
17. Alt Wie Ein Baum

De Duitse hardrock-veteranen van Bonfire (zelf al actief sinds 1986, of zelfs al sinds 1972 onder de naam Cacumen) presenteren met trots een cover-album extraordinaire: Legends is een eerbetoon aan talloze legendarische artiesten uit de rock- en metalscene die allemaal met hen toerde (of dit najaar nog zullen gaan doen). Deze persoonlijke band is voelbaar tijdens het hele dubbelalbum (dat uit maar liefst 32 nummers bestaat, verdeeld over 2 CD's).

Hiervoor is een selectie gemaakt die inderdaad bestaat uit puur klassiekers, variërend van poprock (de covers van bijvoorbeeld Toto en Survivor) via de meest bekende hardrock-iconen (Deep Purple, Rainbow, UFO) tot aan metal-krakers van Queensryche of Grave Digger. Het cliché 'een feest der herkenning' was nog nooit zo van toepassing. Dit is een prima soundtrack voor elke hardrock-party.

Het spreekt voor zich dat niet elke cover even geslaagd is, hoe eervol bedoeld ook. Maar van Rainbow/Dio (Man On The Silver Mountain) of Deep Purple/Ian Gillan (Child In Time) kun je met de hier geëtaleerde vocale kwaliteiten beter afblijven. Echt. Ook Eyes Of A Stranger vind ik best gewaagd in deze context. Grappig genoeg vind ik bijvoorbeeld Rebellion (van de landgenoten van Grave Digger) juist weer goed opgeknapt ten opzichte van het origineel, met dat over de top geschreeuw van Stahl. Ook de meer poppy tracks knappen mijns inziens wel op van een extra aangezet gitaarlijntje of een iets meer uptempo beat (Toto's Rosanna). Erg grappig vind ik de drie afsluitende Duitstalige tracks; ik heb namelijk geen flauw idee waar die vandaan komen.

Ach, verder valt over smaak uiteraard nog altijd voldoende te twisten. Ik vind het de waardering waard dat een band die niks meer te bewijzen heeft gezien hun eigen palmares, de tijd en moeite neemt om eer te betuigen aan collega's. Dat de uitvoering dan wel eens te wensen overlaat (in mijn beleving dan toch) daar kan ik gemakkelijk overheen stappen. Ik ben zelf opgegroeid met veel van deze muziek, dus de verering ervan is mij ook niet vreemd. Ik denk zelfs dat Legends voor veel jeugdiger luisteraars een leuke kennismaking kan zijn met 'oude' muziek.