Boris - Noise

• BandBoris [JP]
• TitelNoise
• Release datum17-06-2014
• LabelSargent House
• PromotorSuburban [NL]

Tracklist

01. Melody
02. Vanilla
03. Ghost of Romance
04. Heavy Rain
05. Taiyo No Baka
06. Angel
07. Quicksilver
08. Siesta

Boris (ボリス) is een zeer eigenzinnige Japanse band die al sinds 1992 actief is. Door de jaren heen zijn al een bijna ontelbaar aantal releases op de nietsvermoedende mensheid losgelaten, waaronder toch al gauw zo'n dik twintig full length albums. Vreemd genoeg is de band hier nog nooit eerder aan de orde geweest. Snel goedmaken dus (voor ze weer een nieuwe release uit hebben), en wel met het nieuwe album met de toepasselijke titel Noise.

Het is zoeken naar een genre dat Boris nog niet onder handen heeft genomen, want als iets Boris kenmerkt is het wel het gegeven dat ze zo'n beetje op elke release een ander genre hanteren. Overeenkomst is in elk geval dat het altijd heavy en intens is, de band gaat niet voor de softe subtiele aanpak. Wat ook nog wel een goede hint is, is dat Boris vernoemd is naar een nummer van The Melvins (openingstrack van het album Bullhead uit 1991).

Op Noise gaat het Japanse trio (in al die jaren in dezelfde bezetting!) zich dan ook weer te buiten aan sludge-rock, blaarvormende crust punk, glinsterende shoegaze, epische donderende doom, psychedelische melodieën en ronkende stoner, eigenlijk een samenvatting van zowat alles dat ze ooit eerder hebben gedaan. Het resultaat is eens te meer moddervet, gestroomlijnd en krachtig. Het is de optelsom van Boris' eindeloze streven naar muzikale uitersten om hun agressieve, maar intense rockmuziek naar nieuwe, nog onontgonnen gebieden te leiden.

De titel van opener Melody is eigenlijk nog niet eens zo ironisch als dat het lijkt, want inderdaad, er blijkt de nodige melodie aanwezig in dit nummer. Melody doet wel denken aan jaren '80 synthpop/new wave/spacerock; enorm catchy. Vanilla is een heerlijk ronkende stonertrack, opzwepend en swingend. Niet overdreven heavy, juist opnieuw behoorlijk catchy. Heavy Rain is een heerlijke paradox van lompe, plechtstatige postrock-achtige sludge, waarbij de liefelijke zang schril afsteekt. Mooi!

Verderop het album prijken lange, gedragen nummers als het zeer slepende en melancholische Angel (18:41), en tegenpool Quicksilver (09:50). Die laatste klinkt juist optimaal opgefokt, noisy. Hiermee horen we waar Boris allemaal toe in staat is, waarbij met diverse stemmingen en sferen gespeeld wordt. Al met al levert Boris zeker niet het meest verrassende album af in hun langjarige bestaan. Maar genieten voor de all-round en/of avontuurlijk ingestelde muziekliefhebber is Noise zeker!