Brutally Deceased - Black Infernal Vortex

• BandBrutally Deceased [CZ]
• TitelBlack Infernal Vortex
• Release datum30-05-2014
• LabelDoomentia Records [CZ]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Divinity and Decay
02. Devil's Tarn
03. Day of Darkness
04. Black Hammer of Satan
05. Serve the Labyrinthine Tombs
06. Regurgitation of Blood, Devoured Flesh and Gastric Juices
07. Below the Adversary
08. Prelude to Deathwish
09. Deathwish

Old school death metal Zweedse stijl, Swedeath, of gewoon retro-death; whatever. De aardbol loopt momenteel over van de bands die deze muziekvorm opnieuw tot kunst trachten te verheffen. Zo eenvormig als deze muziek is, zo clichématig worden ook de reviews die erover geschreven worden. Je kunt het de bands eigenlijk ook niet eens kwalijk nemen, dat ze toevallig nummer 458 of 459 die ik deze maand / dit jaar voor de kiezen krijg.

Op deze fraaie zondagmiddag is het de beurt aan het Tsjechische Brutally Deceased. Inderdaad genoemd naar het nummer van Grave, van het album You'll Never See uit 1992 (of zelfs van een oudere demo?). Dat zijn alvast (fictieve) bonuspunten. Tevens is het een onmiskenbaar duidelijke aanwijzing in welke muzikale richting we de band kunnen plaatsen, ook zonder mijn eerste alinea. Brutally Deceased is bezig sinds 2007 en levert met Black Infernal Vortex z'n tweede album af.

Negen titels, een half uur klassieke smeuïge Swedeath. Aangekomen bij nummertje vier, Black Hammer Of Satan, kom ik tot de slotsom dat dit nummer wel zo'n beetje alles opsomt waar Brutally Deceased voor staat. Wanneer de eerste trommelslagen klinken kun je het vervolg van het nummer al zowat uittekenen. Dat kenmerkende, maar o zo lekkere gitaargeluid domineert van begin tot eind, en de woeste putrochel is minstens zo onweerstaanbaar. Grunten zoals het hoort, niet zo'n moderne nep-brul. De ritmesectie kwijt zich capabel van de taken, zonder noemenswaardig uit te blinken. En dit alles geldt dus voor het complete album.

Het opgefokte tempo doet het goed, en het lekkere authentieke ranzige geluid rost het smeer uit de gehoorgangen. Death metal zoals het indertijd bedoeld is. Alsof albums als pak 'm beet Into The Grave of Clandestine nooit gemaakt zijn. Handig voor de afwisseling (nou ja) in net die ene maand van het jaar dat Rogga Johansson eens geen album uitpoept ....