Capilla Ardiente - Where Gods Live and Men Die

• BandCapilla Ardiente [CL]
• TitelWhere Gods Live and Men Die
• Release datum18-10-2024
• LabelHigh Roller Records [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Envenomed
02. The Hands of Fate Around My Neck
03. Now Here, Nowhere
04. As I Lie on the Summit

Ik heb in het kader van releases van onder meer Capilla Ardiente, Poema Arcanvs, Procession, Mourners Lament, Mar De Grises, Lapsus Dei en ga zo maar door, mijn liefde verklaard aan de Chileense doom-scene. Er zijn dan ook vele uitwisselingsprojecten qua bandleden onderling waar te nemen. Stijl en sound zijn weliswaar niet helemaal eenvormig, maar de overeenkomstige insteek van de klassieke doom-stijl is nauwelijks te ontkennen. Met deze vooringenomenheid zet ik mij te luisteren aan Where Gods Live And Men Die, de derde langspeler van Capilla Ardiente.

Ik zei al klassieke doom, dus verwacht epiek en een gezonde dosis melodie. Net als op de voorgangers Bravery, Truth And The Endless Darkness (2014) en The Siege (2019) bevat het nieuwe album opnieuw vier bovengemiddeld lange composities, hetgeen uiteraard geen toeval is. Zoals veel gekende doom-acts, zijn de muzikanten van Capilla Ardiente verhalenvertellers, en die verhalen laten zich niet beknotten tot een speelduur van gewenste lengte van de modale luisteraar.

De logge doom-riffs, de verheven vocale voordracht, en natuurlijk de wisselwerking tussen pure kracht, melodie, en de neerslachtige atmosfeer zijn allemaal elementen die je hier verwacht, en in optima forma krijgt voorgeschoteld. In een nummer als The Hands of Fate Around My Neck is de schatplichtigheid aan een Candlemass onmiskenbaar, al geldt dat misschien zelfs wel voor de algehele sound. Echter, dat is de basis, want Capilla Ardiente musiceert wel degelijk in de tegenwoordige tijd.

Het gebrek aan originaliteit wordt wat mij betreft dan ook ruimschoots gecompenseerd door de kracht en de klasse die de band uitstraalt. Okay, en ook de sterke vocale prestaties van Felipe Kutzbach, die daarmee de vloer aanveegt met vele hedendaagse doombands die niet de moeite nemen om een goede clean zingende vocalist in te lijven. Ik geef dan ook de voorkeur aan deze klassieke aanpak ten opzichte van veel modernere bands die hetzelfde proberen te bereiken.