Cirith Gorgor - Sovereign

• BandCirith Gorgor [NL]
• TitelSovereign
• Release datum26-04-2019
• LabelHammerheart Records BV [NL]
• Genre Black metal

Tracklist

01. Funeral March For Modern Man
02. Hellbound
03. Sovereign
04. Luciferian Deathsquad
05. Deathcult
06. Legio Luporum
07. Dominion
08. Manifestation Of Evil
09. Blood And Iron

Cirith Gorgor mag gerust gelden als een van de vaandeldragers van de Nederlandse black metal. Opgericht in 1993 (als Dark Sorceress) is de band toe aan de zevende langspeler: Sovereign. Voorgaande werkjes van deze Noord-Limburgers kon ik best waarderen, dus heb ik deze ook weer aan een luisteronderzoekje onderworpen.

Een pluspunt van Cirith Gorgor vind ik over het algemeen de afwisseling die ze in hun muziek stoppen. Heel ouderwets ligt de hoofdmoot in de furieuze blasts, scherpe riffs en boze vocalen. Sovereign barst dan ook van de agressie, of in elk geval tomeloze energie. Gelukkig wordt met regelmaat het tempo wat gevierd, zodat je als luisteraar gedurende midtempo sfeerstukken wat op adem kunt komen.

Eigenlijk komt de eerste verrassing al met het enorm sfeervolle intro Funeral March For Modern Man. Melodieuze, bijna clean gespeelde gitaarlijnen en een verteller openen het album, vergezeld van symfonisch toetsenwerk. Dan gaat het verder met het ziedende blastwerk van Hellbound, en is de beer pas echt los. Dit lijkt me een nummer dat het live erg goed kan doen, vanwege de al ingebouwde meeschreeuw-stukjes. Zoals al verklapt laat Cirith Gorgor geen aanhoudende spervuur-aanval horen, ook hier overtuigt de band met goed ingebouwde fragmenten in het middentempo.

Titelnummer Sovereign laat, net als even verderop bijvoorbeeld ook Legio Luporum (met pakkend refrein) en Dominion, subtiele stukjes black'n'roll-invloeden horen. Zo wordt best een stiekem beetje toegankelijkheid gecreëerd; laat dat hier vooral geen vies woord zijn, ik zie het als een toegevoegde waarde. Vergis je niet, het is nog altijd pure boosaardigheid dat deze band laat horen, maar waarom zou je dat alleen verpakken in snelheid en agressie. Zo klinken zowel de dubbele vocale aanval als ook de wat dissonante gitaarleads in Sovereign nog altijd erg evil! Om de verscheidenheid nog even te benadrukken is Deathcult juist in z'n slependheid al even boosaardig van karakter. Naar het einde van het album toe is - de titel zegt het eigenlijk al - Manifestation Of Evil weer een heerlijk fel nummer, waarin allerlei opgekropte emoties hartgrondig worden uitgespuwd. Afsluiter Blood And Iron laat opnieuw de fraaie wisselwerking horen tussen agressie en melodie, goed gedaan weer!

Wat mij betreft doet de kneiterharde maar toch gevarieerde black metal van Cirith Gorgor niet onder voor die van vooral Zweedse collega's, waar wel raakvlakken mee te vinden zijn (Marduk en Dark Funeral, maar ook latere Satyricon, of iets dichter bij huis Enthroned). Nederland kent inmiddels aardig wat prima black metal-bands, die zeker niet allemaal over een kam te scheren zijn. Wat betreft de meer klassieke attitude behoort Cirith Gorgor toch wel tot de top denk ik zo. Al is het alleen maar omdat de band zichzelf niet blindelings herhaalt, maar telkens de afwisseling en dynamiek zoekt.