Never Void / Coilguns - Split

• BandCoilguns [CH], Never Void [DE]
• TitelSplit
• Release datum26-09-2012
• PromotorKickstartmyband Promotions [CH]

Tracklist

01. Coilguns - Mandarin Hornet
02. Coilguns - Dewar Flasks
03. Never Void - Hungry for Needs
04. Never Void - Direktore
05. Coilguns - Mastoid (Live in Berlin 2012)
06. Coilguns - Parkensine (Live in Berlin 2012)
07. Never Void - Son of Man (Live in Emmen 2012)
08. Never Void - Null and Void (Live in Emmen 2012)

Het Zwitserse Coilguns is momenteel bezig met de opnamen voor hun debuutalbum dat in februari 2013 moet gaan uitkomen. Als voorbereiding / tussendoortje is er nu een split EP met de Duitse collegae / vrienden van Never Void (of NVRVD). Grootste claim to fame van het Zwitserse powertrio (drums, gitaar en zang) is dat ze gedrieen deel uitmaken van de Duitse progressieve band The Ocean. Van Never Void had ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord, maar gezien hun bijdrage aan deze EP heeft de band dit jaar nog ons land aangedaan.

De EP is beschikbaar als gelimiteerde 10” vinyl, luxe handvervaardigd verpakte cd en uiteraard als download. De titelloze split bestaat uit een achttal nummers, vier van elke band. In beide gevallen gaat het om twee nieuwe nummers, en twee live opnamen, in alle gevallen van optredens tijdens het bijna afgelopen kalenderjaar. Voor zo'n relatief korte speelduur moeten we het dus eigenlijk doen met een eerste indruk voor bands die nou niet bepaald al iets van status hebben opgebouwd. Maar die eerste indruk is zeker niet vervelend.

Er wordt weer eens met allerlei termen gesmeten om de muziek te omschrijven die ten gehore wordt gebracht. Meerdere 'post'subgenres, math metal, natuurlijk vallen woorden als progressief en experimenteel; het zal allemaal wel, de muziek is in elk geval energiek, opwindend en rauw. De muziek van beide bands ligt behoorlijk in elkaars verlengde, vandaar dat ik de beschrijving voor beide laat gelden. In het geval van Coilguns zou ik daar nadrukkelijk een zweempje sludge aan willen toevoegen.

Mandarin Hornet van Coilguns opent het bal, deze relatief lange track (ruim zeven minuten) laat meteen de experimentele kant van de EP horen. Dit nummer zit toch wel vrij apart in elkaar en boeit over de gehele lengte. Zoals gezegd: rauw en energiek, agressief zelfs, over de drive van deze band hoeven we ons in elk geval geen zorgen te maken. Dewar Flasks duurt daarentegen maar 2 minuten, klinkt lekker groovy; ik zou zeggen sludge meets shoegaze, of zoiets dan toch.

De twee bijdragen van Never Void zijn kort maar krachtig. Veel power, rechttoe rechtaan, een punky benadering bijna. Vleugje noise erbij, zang die varieert van krijsend naar gruntend, en dan is het plaatje wel compleet denk ik. Direktore klinkt iets completer, meer ontwikkeld dan Hungry For Needs, maar beide tracks vliegen met een oerkracht uit de speakertjes.

De livetracks van beide bands bevestigen het beschreven beeld, waarbij ik het idee heb dat vooral Never Void op het podium nog net wat lomper uit de hoek komt dan op het podium. Die laatste vier tracks staan er overigens puik op, qua liveregistraties. Het is natuurlijk geen wedstrijd, maar met name dankzij Mandarin Hornet weet Coilguns me net wat meer te overtuigen.