Conan - Blood Eagle

• BandConan [GB]
• TitelBlood Eagle
• Release datum28-02-2014
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]

Tracklist

01. Crown Of Talons
02. Total Conquest
03. Foehammer
04. Gravity Chasm
05. Horns For Teeth
06. Altar Of Grief

Conan heeft zichzelf in een paar jaar tijd aardig op de kaart weten te zetten. De Britse sludge-stoner-doomers brachten al een handjevol demo's, Ep's / splits uit, waarna in 2012 debuutalbum Monnos verscheen. In datzelfde jaar spetterde de band op Roadburn, waarvan een sterke live-registratie verscheen. Inmiddels is de band toegetreden tot de Napalm-stal, en verschijnt op 28 februari een nieuw album: Blood Eagle. Ook is de band dit jaar opnieuw te bewonderen op Roadburn.

Om de muziek van Conan te beschrijven kunnen allerlei clichés en superlatieven op het gebied van log, zwaar, traag, lomp enzovoort uit de kast worden getrokken. Vergelijkingen als die met een kudde op hol geslagen olifanten of andere kolossen (Mastodont?) zijn dan ook zeker niet uit de lucht gegrepen. De stampende ritmes (Horns For Teeth) doen me daar in elk geval wel aan denken. Zes werkelijk loodzware nummers in drie kwartier tijd, ga er maar eens even goed voor zitten.

Wanneer Crown Of Talons langzaam aanzwelt tot de eerste sonische aanslag op de gevoelige trommelvliezen is het al te laat. Vluchten kan niet meer, ik raak direct verslaafd aan deze bezwerende klanken; rauw, zwaar en (mee)slepend. Eenmaal begonnen kan ik ook niet meer stoppen met luisteren tot het album is afgelopen. De muziek stampt, sleurt en groovet dat het een lieve lust is.

Een subtiele mate van lichtvoetigheid vinden we in het korte, in deze context bijna toegankelijke Foehammer. Net wat minder zwaar op de hand, gematigd qua speelduur, niet voor niets verkozen tot 'single' en video. Net wat minder log dan de rest, en met een tempo dat voor de potentieel wat minder geboeide luisteraar net wat lekkerder zou kunnen klinken. Het enige aspect dat geen enkele concessie doet is de zang, die blijft dezelfde monotone schreeuw op de achtergrond; en lijkt daarmee van weinig belang.

Hierna buldert Gravity Chasm er weer lekker swingend en heavy vandoor. Deze muziek zal door menigeen als saai, eentonig of overbodig slome herrie terzijde geschoven worden. Ik zelf kan geen genoeg krijgen van de donkere, logge gitaarriffs en deze zwartgallige sfeer die hier wordt opgeroepen. Somberheid tot op het bot, verpletterend heavy!