Countess - Fires Of Destiny

• BandCountess [NL]
• TitelFires Of Destiny
• Release datum30-06-2016
• LabelEigen beheer
• Genre Black metal, Folk / Pagan / Vikingmetal

Tracklist

01. Runenlied
02. Fly The Battle Flag
03. Fires Of Destiny
04. Rise Of The Horned One
05. Plague Upon The Pious
06. Today Is A Good Day To Die
07. Choir Of The Valkyries
08. Treason Of Kings
09. See The Ravens Fly
10. Bard Van Het Verleden

Het illustere heerschap Orlok, de enige ware generaal van de bloedgravin, staat al bijna een kwart eeuw voor het verspreiden van het ware blackmetalwoord. Onafgebroken bleef hij de wereld bestoken met een mengelmoes van eerste- en tweedegolfs black metal waarbij het oude NWOMBH-gevoel sinds de fantastische EP Sermons Of The Infidel uit 2013 beter dan ooit uit de verf komt.

Het recent verschenen Fires Of Destiny borduurt uiteraard voort op datgene wat Orlok met Countess al zolang doet. De hernieuwde inspiratie van Sermons Of The Infidel is gelukkig ook overal aanwezig op dit nieuwe wapenfeit. Met opener Runenlied wordt je direct ondergedompeld in de gestolde bloedplassen van de zojuist verslagen vijand welke door middel van een uiterst nostalgisch klinkend keyboardmotiefje gesymboliseerd wordt.

Daar zit hem ook meteen de kneep voor Countess: je moet je verwant voelen met de ouderwetsche klanken van weleer. Toen metalen broederschappen met minimale middelen maximale sferen wisten te scheppen. De band werkt zich namelijk op lineaire wijze door de verzameling haatliederen heen. Met herkenbare, melodieuze motiefjes als rode draad door de composities heen.

De toetsaccenten klinken primitief maar weten toch precies de juiste visioenen op te roepen. De bezwerende rasperige stem van het opperhoofd zelf, spuwt de duistere boodschappen over al dat eenvoudige, doch effectief gearrangeerde werk uit.

Het geluid is in tegenstelling tot het oude spul uiterst clean te noemen. De twinlead en semi-akoestische gitaar in bijvoorbeeld Plague Upon The Pious zijn kraakhelder. Countess waagt zich ook niet aan extreem agressieve blastuitspattingen. De band kiest voor een hoog traditioneel heavy metalgehalte in een nostalgisch sfeerlandschap. Af en toe had het allemaal wel wat krachtiger mogen klinken. Maar uiteindelijk ligt er toch een uiterst genietbaar schijfje op tafel. De bloedgravin kan nog altijd trots zijn op haar elitegarde.