Cult Burial - Oblivion

• BandCult Burial [GB]
• TitelOblivion
• Release datum10-09-2021
• LabelEigen beheer
• PromotorC Squared Music [CA]
• Genre Deathcore, Deathmetal, Doomdeath

Tracklist

01. Oblivion
02. Parasite
03. Paralysed

Een klein jaar geleden was ik aardig overdonderd door het zelfgetitelde debuutalbum van Cult Burial. Zelden komt een extreme metalband helemaal uit het niets op met zo'n volwassen geluid, en toch deed Cult Burial precies dat. Hoewel hun naam kan doen vermoeden dat dit de zoveelste band is die op de zwartgeblakerde death metal-trein springt, laat dit Londense gezelschap al snel horen dat er veel meer is dan op het eerste gezicht lijkt. Cult Burial gooit alles dat maar naar extreme metal riekt op een hoop, en kweekt daar een geheel eigen brouwsel uit.

Na het uitbrengen van het veelgeprezen debuut wil Cult Burial de diepten van de menselijke ervaring blijven peilen; ambitieus, krachtig en behoorlijk eigenzinnig. Kort na de release van het debuut had de band nog wel een paar nummers paraat voor een passend vervolg. Gebundeld onder de noemer Oblivion vertegenwoordigt deze nieuwe EP een evolutie van het Cult Burial-geluid, dieper en brutaler in wanhoop vervallend; daarnaast ook bedoeld om een voorproefje te geven van wat er gaat komen op de volgende langspeler.

Titelnummer en opener Oblivion weet me opnieuw omver te blazen. Zich niet bekommerend om de traditionele genre-indeling doet Cult Burial precies wat het wil. Slopend traag en dreigend wordt het nummer ingezet, om vervolgens als een wervelwind te heersen. De verrassing zit 'm wat mij betreft vooral in de breakdowns, die me doen denken aan deathcore. Met het grootste gemak worden tempowisselingen en breaks ingezet alsof het niks is, waarbij de luisteraar bijna voortdurend op het verkeerde been wordt gezet. Allemachtig, wat is dit lomp en smerig!

Parasite en Paralysed zijn wat compacter, maar daarom niet minder veelzijdig. Bruutheid regeert op alle fronten: van de hamerende drumpartijen, de dreunende bas tot de vernietigend diepe grunt. Deze basis is de gemene deler, de gitaar vindt daar doorheen op diverse manieren z'n eigen weg. Van pakkende leads tot verwoestende riffs, tot aan bijna zwartgeblakerd tremolo-werk aan toe; het is allemaal even sterk. Nou ja, vooral de combinatie van al die verschillende elementen, en dat in goede banen leiden, daar ligt de kracht van Cult Burial!