Dead Head - Swine Plague

• BandDead Head [NL]
• TitelSwine Plague
• Release datum16-06-2017
• LabelHammerheart Records BV [NL]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Helhuizen
02. Dühr
03. Palfium
04. Fortress Of Greed
05. The Awakening
06. 13 Close
07. The Day Of The Devil
08. Spanish Horse
09. The Reformation
10. The Gates Beyond
11. Eternity Destroyed
12. The Battle Of Europe

Glorious return!

De onheilige vier-eenheid van Dead Head is sinds een paar jaar weer in ere hersteld; voor de zoveelste keer haalde bassist/brulboei Tom van Dijk bakzeil en keerde terug op het oude nest. Zodoende is de Kampense thrash-machine na een pauze van acht jaar toe aan het volgende hoofdstuk in het langjarige bestaan: Swine Plague.

Ik denk dat ik zelden zo'n verpletterende 'echte' thrash-plaat van eigen bodem gehoord heb. De hedendaagse bands neigen er juist naar om met allerlei 'moderne' invloeden te strooien, of juist heel erg melodieus voor de dag te willen komen. Zo niet Dead Head: Swine Plague rost van begin tot einde de ballen uit je broek, en vermorzelt elke gedachte tot genre-vreemde invloeden. Dit is gedegen hak-en-beukwerk van de bovenste plank.

Natuurlijk is veel van de muziek en sfeer terug te voeren op een oudgediende act als Slayer - luister bijvoorbeeld maar eens naar Dühr (lekker traag en dreigend intro), Palfium, The Day Of The Devil - maar ja, dat is bijna onontkoombaar. En uitsluitend in muzikaal opzicht dan toch, want gelukkig komt van Dijk hier met z'n vlijmscherpe, bijna giftige voordracht zo veel keer beter voor de dag dan Araya op diens 'oude dag'. Daarnaast zijn de boosaardig klinkende gitaarsolo's zo moddervet dat aan de muzikale bedoelingen van Dead Head geen enkel moment getwijfeld kan en mag worden.

Direct vanaf opener Helhuizen (een bijnaam voor Kampen?) zitten de vaart en de old school sfeer er helemaal in, en waan je je met Swine Plague in de hoogtijdagen van de thrash metal. Agressie en een venijnige insteek zijn verzekerd, net als muzikaal vakmanschap en gedegen compositorische vaardigheden. Furieuze snelheden worden op gepaste tijd afgewisseld met een beukend en dreigend middentempo (The Gates Beyond), waarmee op geen enkel moment vaart of sfeer uit de furieuze aaneenschakeling van de twaalf tracks gehaald wordt. Hoewel? Intermezzo Reformation vergeef ik het kwartet van harte, maar skip ik na het twee keer gehoord te hebben consequent.

De grootste winst zit 'm er hier denk ik vooral in dat de (met alle respect!) oudgedienden er in geslaagd zijn om op Swine Plague voor de dag te komen als een stel jonge honden. De dreigende en brute thrash gaat er bij mij in 'als Gods woord in een ouderling', om maar eens een ouderwets en in deze context ironisch klinkend gezegde van stal te halen. Ik vermaak me voorlopig nog wel ff met Swine Plague, en neem me voor om binnenkort eens te checken of de heren op het podium eenzelfde uitstraling weten te bewerkstelligen.