Dear Mother - Bulletproof

• BandDear Mother [NL]
• TitelBulletproof
• Release datum16-07-2021
• LabelEigen beheer
• Genre Alternative metal, Groovemetal, Metalcore

Tracklist

01. Vertigo
02. Means To No War
03. 12 Years In Exile
04. The Ones Below
05. An Eye For An Eye
06. A Soul For Hire
07. Symbiose
08. Satellite
09. Fade In
10. Heart
11. Invincible
12. Palace

Gitariste en componiste Merel Bechtold zal bij menig metalfan bekend zijn als (live-)gitariste bij acts als The Gentle Storm, Karmaflow, Mayan en Delain. Daarnaast heeft zij echter altijd haar eigen muzikale dromen willen najagen. In de periode 2008-2020 deed ze dat met haar band Purest Of Pain waarmee ze in 2018 de zeer verdienstelijke langspeler Solipsis uitbracht. Anno 2021 heeft zij dit alles achter zich gelaten, om zich met nieuw elan te storten op een volledig nieuwe band: Dear Mother. Samen met drummer Joey De Boer (ook van Purest Of Pain en Delain) en de van oorsprong Russische zanger David Hruska heeft zij debuutalbum Bulletproof in elkaar gesleuteld, dat op 16 juli zal verschijnen.

Hierop horen we frisse, moderne metal, die niet in de traditionele hokjes in te passen is, zoals ook geldt voor zo veel hedendaagse jonge metalbands. Opvallende kenmerken zijn de groovende en vaak laag grommende gitaren, enorm sterke emotievolle zang, en de aanwezigheid van atmosferisch toetsenwerk, zoals in albumopener Vertigo meteen sterk naar voren komt. Uiteindelijk ligt de stijl gevoelsmatig toch vrij dicht bij hetgeen wat geprobeerd is bij Purest Of Pain te bereiken heb ik zo het idee. Merel is zelfverklaard liefhebber van metalcore en groovende metal, dat is op Bulletproof overduidelijk terug te vinden.

Wat me na een paar luisterbeurten ook opvalt is dat ik bijna geen opvallend sterke of favoriete nummers kan benoemen. En dat is heel positief, want dat betekent dat er gewoon twaalf (of eigenlijk elf, daar kom ik zo nog op terug) hele goede liedjes op deze plaat staan. Elk op hun eigen manier kloppen de liedjes namelijk gewoon helemaal. Daar hoef je geen specifieke liefhebber van moderne metal voor te zijn, daar ben ik zelf het levende bewijs van. Ik ben met m'n 53 jaar een 'echte' old school metalfan, en heb weinig op met veel van dit soort eigentijdse fratsen.

Maar Dear Mother is het bewijs van de uitzondering die de regel bevestigt. Elk nummer zit zo slim in elkaar dat je altijd wil weten hoe het verder gaat of afloopt, net als een spannend boek, verhaal of film. Het sterkste voorbeeld daarvan vind ik A Soul For Hire, een muzikaal misschien wat vreemde eend in de bijt - het bevat nog meer elektronica vergeleken met de overige tracks - die juist daarmee uitstekend het album halverwege scharniert. Het is in mijn beleving duidelijk hoorbaar dat er veel aandacht (en liefde!) in de composities is gestopt, en daarmee logisch dat ze slim in elkaar zitten, en toch ook toegankelijk zijn. En dan is er nog het gemeenschappelijke kenmerk dat de liedjes gelaagd en dynamisch zijn.

De zojuist genoemde twaalfde track die buiten mijn pulletje valt is letterlijk de twaalfde, het betreft afsluiter Palace. Slechts bij uitzondering houd ik van akoestische liedjes of ballades, en dan geldt voor Palace helaas dat dit liedje me niet weet te grijpen. Gelukkig doet dat totaal geen afbreuk aan mijn luisterplezier van Bulletproof. Want Dear Mother heeft wat mij betreft een ijzersterk visitekaartje afgegeven. Hoewel, die visitekaartjes waren al een paar maanden lang afgegeven, om precies te zijn vanaf de single en video 12 Years In Exile die al in december vorig jaar verscheen. Toen al was ik benieuwd naar wat Merel met haar kompanen in elkaar zou gaan zetten. Dat weet ik nu, en ik durf te zeggen dat ik heel blij ben met mijn kennismaking met Bulletproof!