Death Alley - Superbia

• BandDeath Alley [NL]
• TitelSuperbia
• Release datum23-03-2018
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Hardrock, Psychedelische rock

Tracklist

01. Daemon
02. The Chain
03. Feeding The Lions
04. Headlights In The Dark
05. Shake The Coil
06. Murder Your Dreams
07. Pilgrim
08. The Sewage

Met hun debuutalbum Black Magick Boogieland (2015) zetten de vaderlandse rockers van Death Alley zichzelf stevig op de rock-kaart. Daarna volgden zowel leuke als vervelende gebeurtenissen die elke band die succes krijgt meemaakt. Positieve recensies, media-aandacht, aansprekende concerten en tours, een interessante platendeal, maar ook bezettingswisselingen. Met een nieuwe ritmesectie brengt de band opvolger Superbia op de markt. Superbia betekent hoogmoed; het succes smaakt blijkbaar naar meer. Laat Death Alley dat op dit album dan maar waarmaken!

Ontsproten uit de resten van de punkrockband Gewapend Beton werd Death Alley in eerste instantie vooral weggezet als hardrock 'n' roll band, vergelijkbaar met pak 'm beet Motörhead of Peter Pan Speedrock (waarmee ooit een split werd uitgebracht), met een hang naar retro-rock. Inmiddels weten we beter, want op Superbia wordt al een stuk minder ingezet op pure rock 'n' roll, maar des te meer op het psychedelische aspect van de heavy rock. Geen vrijblijvende rechttoe rechtaan liedjes, maar indringende melodieën en uitwaaierende instrumentale jam-stukken.

Grootste aantrekkingskracht voor mij zijn de duistere gitaarklanken en de sinistere, beklemmende sfeer, die vergelijkingen oproepen met door mij zeer gewaardeerde bands als The Devil's Blood (gitarist Oeds Beydals maakte ooit deel uit van deze band) en Dool. Luister daarvoor maar eens naar albumopener Daemon; veel onheilspellender wordt het niet. Of neem juist de langgerekte afsluiter The Sewage, dat nog begint als een ongedwongen rockertje, maar zich ontpopt tot een uit stimulerende middelen ontsproten freak-show. En dat bedoel ik zeker positief hoor!

Maar ook in compacte vorm overtuigt de band nog altijd, zoals The Chain en Murder Your Dreams laten horen. Toch vind ik zelf de langere nummers, met hun meer onheilspellende dan wel indringende sfeerzetting en lekker donkere opbouw het meest spannend op deze plaat. Met het duo Feeding The Lions en Headlights In The Dark (met heerlijke catchy vocale partijen) naast de al genoemde opener en afsluiter als meest prominente voorbeelden.

Zo laat Death Alley in de diverse nummers verschillende invalshoeken horen van hun brede kijk op min of meer klassieke rockmuziek. Ondanks het zwaarmoedige karakter vergeet de band niet om ook voldoende groove en melodie in de muziek te stoppen. Vooral de meerstemmige zang ('koortjes') doen het in dat opzicht goed, en geven met regelmaat een catchy draai aan de donkere sfeer. Een beetje a la Ghost, al klinkt Death Alley nergens echt zo 'blij' als die band. Ik voorspel dat Superbia het goed gaat doen in mijn jaarlijst.