Dödsrit - Mortal Coil

• BandDödsrit [SE]
• TitelMortal Coil
• Release datum28-05-2021
• LabelWolves Of Hades Records [NL]
• PromotorDead Mill Media [NL]
• Genre Melodieuze/ Symfonische black metal

Tracklist

1. The Third Door
2. Shallow Graves
3. Mortal Coil
4. Apathetic Tongues

Uit de schimmige, verlaten bossen van Borlänge, Zweden en de roestende stedelijke wellust van Amsterdam, Nederland komt Dödsrit, een maalstroom van zielverscheurende zwartheid en kakofonie. Dödsrit betrad de wereldse sferen in 2017 als eenmansproject van Christoffer Öster, die zowel het titelloze debuut in datzelfde jaar als het daaropvolgende Spirit Crusher in 2018 geheel in z'n eentje zou produceren. Na deze snelle start groeide Dödsrit uit tot een heuse band met de toevoeging van drie muzikanten die in Nederland resideren. Ook een nieuw label - voor het uitbrengen van het derde album Mortal Coil - was al snel gevonden. Niet zo heel lastig misschien, aangezien gitarist en producer Georgios Maxouris tevens eigenaar is van Wolves Of Hades.

Opener The Third Door - letterlijk de ingang naar het derde album, leuk gevonden - laat meteen alle facetten horen die atmosferische black metal zo interessant maakt. Riffs die vanaf het begin door merg en been snijden, blastende drums, en een gevaarlijk melodieus gitaarmelodietje dat als een kinderlijke verliefdheid in je hoofd blijft hangen. Het vervaarlijke gekrijs maakt dit plaatje helemaal af. Natuurlijk mogen daar doorheen de ingetogen, atmosferische passages, korter of langer, niet ontbreken. Ook dat trucje beheerst Dödsrit helemaal. Inclusief de spanningsopbouw die daar bij hoort.

Shallows is daarna vooral afwisselend midtempo beukend, en atmosferisch slepend. Het begint nog best heftig, maar uiteindelijk overwint de melodie en de pakkende insteek. Naar het einde toe neemt de spanning wat af, maar overheerst de repetitieve catchy aanpak. Ook het titelnummer Mortal Coil opent weer met vlijmscherpe riffs en een opgefokt tempo, voordat de teugels gevierd worden, en de melancholische atmosfeer de overhand neemt. Bij vlagen ervaar ik hier hetzelfde gevoel als bij de doom metal, die net wat dichter bij me ligt. Gaandeweg wordt Mortal Coil weer wat opzwepender, met de zelfde herhalende aanpak als het vorige nummer. Waarbij hier zelfs wat old school death / crust-invloeden waar te nemen zijn.

Apathetic Tongues begint denk ik het meest agressief van de vier tracks. De break al na 1 minuut 20 vind ik best verrassend, evenals de manier waarop het trommelwerk in eerste instantie vervolgt. Gezien het verloop van de voorgaande tracks is de voortzetting van deze afsluiter weliswaar al wat minder verrassend, maar daarom niet minder dynamisch en vooral sfeervol. Naar het einde toe neigt het een beetje naar depressive black. Zodra je doorhebt wat Dödsrit met hun derde album te bieden heeft zal de grootste spanning er wel van af zijn: zo interessant als de eerste luisterbeurt wordt het niet meer wat mij betreft. De uitvoering, de muziek zelf, blijft onberispelijk, vooral de meeslepende sfeer spreekt me absoluut aan!