Dopethrone - Hochelaga
- Dopethrone [CA]
- Hochelaga
- 13-04-2015
- Totem Cat Records [FR]
- Purple Sage PR [FR]
Tracklist
01. Sludgekicker
02. Chameleon Witch
03. Vagabong
04. Scum Fuck Blues
05. Dry Hitter
06. Bullets
07. Riff Dealer
Scum Fuck Blues
Dopethrone is afkomstig uit Canada, en geldt aldaar als een van de meest vooraanstaande doom/sludge/stoner metalbands. En dat al sinds 2008. De bandnaam is geleend van Electric Wizard's gelijknamige (derde) album uit het jaar 2000, uiteraard een goede hint naar de muzikale richting. Met Hochelaga is de band toe aan hun vierde album; die bijzondere albumtitel is trouwens simpel te verklaren: Hochelaga is het weinig sjieke gedeelte van Montreal (Canada) waar de bandleden van Dopethrone vandaan komen.
De band speelt een vrij voor hand liggende vorm van sludge-achtige metal: over het algemeen langzaam, met veel fuzz- en andere ranzige effecten om de muziek maar zo smerig mogelijk te laten klinken. Dat hoeft niet per se uit te monden in uitgerekte nummers; Dopethrone weet met rake en doeltreffende, overwegend gruizige riffs redelijk compacte, en soms zelfs pakkende nummers in elkaar te draaien. Hoe kun je dan ook beter aftrappen dan met een nummer/titel als Sludgekicker. Inderdaad, recht voor z'n raap, en zeker niet moeilijk doen. Ook het navolgende Chameleon Witch, weliswaar niet zo'n kort nummer, laat horen dat de (catchy) riff hier de baas is.
De zang die hier bij hoort is niet mijn favoriete: het is een soort primitieve, evil black metal-achtig gegrowl, dat wat mij betreft het luisterplezier niet verhoogt. Ik krijg er in elk geval plaatsvervangende keelpijn van. Uiteraard komt hier wel goed de boosheid van de band mee naar buiten, zoals Scum Fuck Blues (check die video!) met z'n veelzeggende titel prima laat horen. Dit zou zowaar kunnen dienen als omschrijving van de muziek van Dopethrone. Nu ik er zo over nadenk: die songtitels lijken niet eens zo beroerd gekozen: Dry Hitter, Riff Dealer. Ja, dat is Dopethrone ten voeten uit!
Verder sfeerverhogend zijn dan nog de sampletjes die de diverse nummers voorafgaan. En heel af en toe horen we wat spacey invloeden, maar ja hoe kan dat ook anders wanneer je de grootste inspiratiebron voor de muziek in aanmerking neemt. Dus over goedgekozen titels gesproken: Vagabong mag zeker niet ontbreken! Ik laat me dan ook graag onderdompelen in het sfeertje dat dat dit eigenwijze trio met hun muziek weet neer te zetten.
Vyk - bas
Carl 'Big' Borman - drums
Vincent Houde - gitaar, zang