Dwaellicht - Te Vuur En Te Zwaard

• BandDwaellicht [BE]
• TitelTe Vuur En Te Zwaard
• Release datum30-04-2020
• LabelBack From The Grave Tapes [NL]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Te Vuur En Te Zwaard
02. Het Duistere Licht
03. De Dans Der Vlammen
04. Vorst

Bij het selecteren van te bespreken promo's ga ik soms iets te rigoureus te werk. Oordelen naar uiterlijke kenmerken of op het eerste oog opvallende zaken kan daarbij handig zijn. Maar een enkele keer ben ik wel heel blij dat ik er achteraf helemaal naast blijk te zitten. Bij de bandnaam Dwaellicht, de Nederlandstalige album- en songtitels en het aardedonkere artwork had ik direct een Nederlands(talig)e black metalband in gedachten. Ik kon maar nauwelijks verder verkeerd gaan.

Dwaellicht blijkt een Belgisch duo, bestaande uit Moss Upon The Skull-gitarist Jef en -drummer Jense, dat zich sinds 2016 bekwaamt in het musiceren van (funeral) doom metal. In 2016 kwamen ze met demo Het Duistere Licht (dat ook hier op het huidige album z'n plaats heeft gevonden) maar daarna bleef het stil. Nu in 2020 heeft het duo de gelegenheid gevonden om meer uitgebreid voor het voetlicht te treden, en wel met EP / album Te Vuur En te Zwaard.

Drie lange composities en een middeleeuws aandoend, akoestisch intermezzo (De Dans Der Vlammen) sieren deze release. Trager-dan-traag epische, melodieuze funeral doom vormt de atmosferisch miserabele hoofdmoot. In de stijl van onder anderen Mournful Congregation, My Dying Bride, Anathema, Empyrium kopt de band zelf; en daar is geen speld tussen te krijgen. Deze muziek is echt enorm sfeervol, waarvoor je bij voorbaat in de stemming mag zijn door middel van authentieke rituelen, een herfstige of regenachtige dag, of gewoon aangenaam somber. Dat laatste spreekt mij zelf het meeste aan.

De ingrediënten bestaan voornamelijk uit lang aanhoudende gitaaraanslagen, loom trommel- en bekken-werk en een soort van zwartgeblakerde krijs die de vocalen op meest smerige wijze declameert. Juist die gitaarleads zorgen voor de melodie, al zijn ze juist van een treurigmakende droevige traagheid. Naast alle eerder genoemde invloeden denk ik ter vergelijking vooral aan een tweetal persoonlijke favorieten: Hamferd (IJsland) en Akelei (Nederland) zijn ook bands die de traagste doom-perikelen op epische, verheven en ook toegankelijke wijze weten uit te dragen; grotendeels in de eigen taal.

Ik vind dit echt geweldige muziek, die ik overal en altijd kan beluisteren. Niet te ingewikkeld, atmosferisch sterk, en enorm op de psyche in werkend. Meerdere luisterbeurten stellen me voor nu tevreden, maar ik hoop dat Te Vuur En Te Zwaard een vervolg gaat krijgen!