Eaters Of The Soil - Eaters of the Soil EP III

• BandEaters Of The Soil [NL]
• TitelEaters of the Soil EP III
• Release datum21-10-2022
• LabelTrepanation Recordings [GB]
• Genre Avant-garde / experimentele metal, Doommetal

Tracklist

01. IX - Corpses Pile Up In Cities
02. X - Deformed, Damaged, Transformed
03. XI - Dieback
04. XII - Well Over A Million

Eaters Of The Soil gaat in rap tempo door met waar ze in de zomer van 2021 mee begonnen waren: het uitbrengen van zelfgetitelde EP's. Na I en II verschijnt Eaters Of The Soil EP III opnieuw zo'n half jaar - okay, iets langer - na z'n voorganger. En wederom krijgen we vier doornummerende tracks voorgeschoteld, goed voor dik veertig minuten aan, nou ja, toch nog altijd weirde muziek.

Gebleven zijn de vertrouwde elementen: een bedje van noisy doom, de atmosferisch ingezette trombone, geluidsfragmenten, en gesproken samples bij wijze van vocale voordracht. Vergeleken met de voorganger is de saxofoon verdwenen, maar daar krijgen we dan een klarinet voor terug. Ook gebleven zijn dus de bovengemiddeld lange composities, die zich nergens houden aan traditionele conventies van het opbouwen en invullen daarvan.

En ook opnieuw kun je deze EP beluisteren tot je een ons weegt voor je er ook maar een touw aan vast kunt knopen. Ik ben bang dat de valkuil van "meer van hetzelfde" zo langzamerhand wel een beetje om de hoek begint te komen kijken; voor een argeloze luisteraar zouden de composities wel eens te veel op elkaar kunnen gaan lijken. Hoewel niet standaard vertoont de opbouw van een aantal tracks inmiddels toch wel een vast patroon, en hoewel de toeters (sorry, een wat denigrerende benaming voor een willekeur aan blaas-instrumenten) per EP wisselen, is er altijd wel eentje aanwezig.

Ik vrees dan ook dat inwisselbaarheid een nakend gevaar is, al zullen de makers dat in alle toonaarden ontkennen, en wijzen op de experimenteerdrang die zij hoog in het vaandel hebben staan. En die hier uiteraard ook weer ten volle tentoongespreid wordt. Heel slim zijn dan ook rustiger, meer ingetogen passages ingebouwd, om de luisteraar niet constant te confronteren met een muur van geluid. Maar zelfs binnen die relatief rustige momenten word je nog altijd afgeleid door een subtiel aanwezige noise-achtergrond en sampletjes. Zoals X - Deformed, Damaged, Transformed bijvoorbeeld laat horen.

Ik zelf blijf me vooral verbazen over hoe Eaters Of The Soil me toch telkens weer weet te raken met hun muziek. Het blijft intrigerend, het duistere aspect weet me te pakken; de ongekunstelde originaliteit en de puurheid van de karige productie zijn daar wel debet aan denk ik. Pure underground, lo-fi, maar toch zo ingenieus. En dan heb ik ze verdomme nog niet eens live gezien. Want ik vermoed dat de jazzy insteek, die sfeer van (schijnbare) improvisatie dan pas echt goed tot z'n recht komt. Daarom hieronder geen track van de nieuwe EP, maar een onbewerkte live-impressie: