Ecnephias - Ecnephias

• BandEcnephias [IT]
• TitelEcnephias
• Release datum16-02-2015
• LabelMy Kingdom Music [IT]

Tracklist

01. Here Begins The Chaos (intro)
02. The Firewalker
03. A Field Of Flowers
04. Born To Kill And Suffer
05. Chimera
06. The Criminal
07. Tonight
08. Lord Of The Stars
09. Wind Of Doom
10. Nyctophilia
11. Nia Nia Nia
12. Vipra Negra
13. Satiriasi (outro)

Ecnephias - het album - is het derde deel van een trilogie met als voorgaande hoofdstukken Inferno (2011) en Necrogod (2013). Die laatste besprak ik bijna twee jaar geleden en was mijn kennismaking met deze Italiaanse band. Ooit begonnen als een black metalband is deze geëvolueerd naar een 'dark metal'band, waarbij het occulte aspect gehandhaafd is gebleven. Op dit inmiddels vijfde album is wel duidelijk te horen dat de extreme metalroots definitief vaarwel gezegd zijn. Opvallend is ook wel dat voor het eerst de bandbezetting op twee opeenvolgende albums hetzelfde is gebleven. En dat is dan weer een pluspunt.

Wat Ecnephias de luisteraar anno 2015 voorschotelt vindt dus eerder aansluiting bij de talloze poppy dark metalbands - eventueel met gothic inslag - dan bij 'echte' metal. Op z'n heaviest is de muziek van de band te vergelijken met latere Type O Negative of Moonspell. De 'metal' is veelal midtempo, met wat duister klinkende akkoorden en zwierige melodieën, waarbij de zang ook heen en weer switcht tussen een (wat mij betreft misplaatste) donkere brul en cleane, gedragen voordracht. Ik vind die laatste absoluut beter bij de muziek passen. En over de melodieën gesproken: die hebben bij vlagen een Oriëntaals aandoend tintje, en dat vind ik dan wel weer mooi gedaan.

Het is echt niet alleen maar ellende die we hier te horen krijgen. De betere nummers op dit album (The Firewalker, Born To Kill And Suffer, Chimera, Wind Of Doom, Nyctophilia) leveren gezamenlijk best een aardige luisterervaring op. Daarmee kom ik dan ook op het punt dat het album met z'n 67 minuten speelduur eigenlijk te lang is. Ecnephias valt op diverse nummers aardig wat in herhaling, dus een paar tracks minder had echt geen kwaad gekund.

Na Necrogod valt het album Ecnephias me net een tikkeltje tegen. De spanning is er grotendeels vanaf, de muziek op zich lijkt alleen maar braver te worden, terwijl ik juist wel wat meer power en gevaar had willen horen. Het vervolg heeft zich dus inderdaad op vrij voorspelbare wijze voortgezet; ik denk dat er toch wel wat meer in had gezeten.