Enthroned - Cold Black Suns

• BandEnthroned [BE]
• TitelCold Black Suns
• Release datum07-06-2019
• LabelSeason of Mist [FR]
• Genre Black metal

Tracklist

01. Ophiusa
02. Hosanna Satana
03. Oneiros
04. Vapula Omega
05. Silent Redemption
06. Aghoria
07. Beyond Humane Greed
08. Smoking Mirror
09. Son of Man

Als het gaat om volhardend zijn in het verspreiden van de Kwaadaardige Boodschap, heeft de Gehoornde in het Belgische Enthroned al meer dan een kwart eeuw een stel trouwe discipelen. Met het verschijnen van het debuut Prophecies Of Pagan Fire stapte deze band de ring in van de dan ontluikende tweede golf van blackmetalbands die vooral in het hoge noorden als ijsschotsen van de gletsjer afgleden. Vanaf de opvolger Towards The Skullthrone Of Satan nam het collectief afscheid van de tierlantijnen en ging zich meer en meer toeleggen op bikkelharde, compromisloze werkstukken waarmee elke vorm van nuance en redelijkheid subiet aan gruzelementen wordt geslagen. Met Satanisch genoegen natuurlijk.

Het leverde een reeks albums op dat de ene keer dieper in het geheugen grifte dan dan de andere keer. Cold Black Suns wijkt stilistisch gezien niet af van dat pad maar lijkt wel een herboren vorm van integrale boosheid en koude in zich te herbergen. Een onheilspeilend en lang intro leidt de zwarte mis in. Hosanna Satana volgt dan snel als een horde demonen die razendsnel om zich heen grijpen en alles in de omgeving verzwelgen. Een geweldseruptie van net iets meer dan twee minuten.

Vervolgens laat het bezwerende Oneiros de andere kant van de band zien. Een lager tempo. Sinistere en gevoelens van dreiging maken zich van je meester. Vapula Omega combineert de beide kanten weer vakkundig. Zo ontspint deze dans met de duivel zich als een ware achtbaanrit door de hel. Het sublieme Silent Redemption bedient zich van de o zo bekende maar o zo effectieve hypnotiserende tremoloriffs. Een straf marcherend tempo en visioenen van doodsmarsen door winterse landschappen maken zich van je meester. Als de blasts inzetten geeft dat de beslissende slag.

Enthroned klinkt nog immer bevlogen en dat maakt van Cold Black Suns een zinderende ervaring. De Belgen moeten niets hebben van symfonische accenten of andere tierlantijnen. Soberheid is troef. Met simpele ingrepen weet men een unheimisch gevoel te scheppen. Zoals bijvoorbeeld in de verstilling in het middenstuk van Beyond Humane Greed. Daarna breekt de pleuris weer uit en kunnen slechts enkele geïsoleerde leads de pijn enigszins verzachten. En dat geldt ook voor de productie. Die is eenvoudig, kaal en gortdroog en draagt op die manier bij aan de bikkelharde en ijzige sfeer.

Cold Black Suns verrast in de sublieme uitvoering van de platgetreden paden van de zwarte horde. Boosaardig, beenhard en gemeen.