Entombed A.D. - Dead Dawn

• BandEntombed A.D. [SE]
• TitelDead Dawn
• Release datum26-02-2016
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. Midas In Reverse
02. Dead Dawn
03. Down To Mars To Ride
04. As The World Fell
05. Total Death
06. The Winner Has Lost
07. Silent Assassin
08. Hubris Fall
09. Black Survival
10. Not What It Seems

In augustus 2014 besprak ik het eerste album van Entombed A.D. Back To The Front. Onzin natuurlijk, ik besprak gewoon het op dat moment actuele Entombed-album. Er was en is voor mij nog steeds maar 1 Entombed, ondanks dat ene meneer Alex Hellid daar anders over denkt. Hoe dan ook, we hebben gelukkig deze keer niet zo lang op een opvolger hoeven wachten, want inmiddels is Dead Dawn een feit.

Ik had het idee dat op Back To The Front de band een wat plichtmatige, vermoeide indruk maakte. Een beetje automatische piloot. Dat gevoel is er met de nieuweling al een heel stuk minder. Entombed komt al een stuk meer bevlogen over, de muziek lijkt ook wat meer dynamiek te bevatten; eerlijk gezegd bevalt Dead Dawn me al wat beter dan z'n voorganger. Waar 'm dat dan precies in zit? Ik kan er maar lastig de vinger op leggen.

De productie van Dead Dawn lijkt me wat beter in balans dan de voorganger. Natuurlijk staan de vocalen van Petrov behoorlijk op de voorgrond, waar zou Entombed zijn zonder zijn kenmerkende gebrul. Maar daarachter is een wat voller drumgeluid te horen dan hiervoor, en ook de bas lijkt me wat beter hoorbaar. Dit album lijkt me dus net wat vetter te klinken, hetgeen in het geval van Entombed natuurlijk alleen maar een voordeel kan betekenen. Aan het uit duizenden herkenbare gitaargeluid mag natuurlijk nooit getornd worden.

Maar ook het songmateriaal lijkt me wat beter. Er is wat ruimte genomen voor opbouw en sfeer, zoals bijvoorbeeld het begin van Down To Mars To Ride (lekker swingende groove!) en As The World Fell laten horen. Sowieso is die laatste een van de lompste nummers van het album, als in log, zwaar en traag. Lekker hoor, een van mijn favorieten van het album. Hubris Fall wat verder op het album heeft ook al zo'n fraaie opbouw vanaf het begin. Het is een soort verdieping die we van Entombed toch niet altijd meer gewend zijn. Stiekem past de (beperkte) zang natuurlijk helemaal niet in dat begin, maar dat heeft dan wel weer z'n charme vind ik. En ook afsluiter Not What It Seems is in dit kader te bezien.

Het album heeft dan al even geleden geopend met Midas In Reverse, dat tot de vlottere uitbarstingen op het album gerekend mag worden. En ook daarvan staan er gelukkig wel een paar, want ook dat hoort uiteraard bij Entombed. Het korte en felle Total Death is daar ook een goed voorbeeld van, net als even verderop Black Survival. Die laatste heeft overigens nog wel even een van de meest groovende openingen van alle nummers, voordat het helemaal openbarst.

Al mat al is er best een en ander te beleven met de nieuwe Entombed. Kijk, het is simpel: het niveau van de eerste albums wordt nooit meer gehaald. Het gaat er dus om het huidige Entombed te beschouwen binnen het huidige muzikale klimaat, en dan vind ik dat deze band er met het huidige materiaal echt niet slecht van af komt. En sowieso een voorsprong heeft op de hele horde na-apers. Ook besef ik nu dat ik te aardig ben geweest voor de voorganger - mogelijk vanuit sentiment - dit nieuwe album bevat echt meer memorabele momenten. Wel jammer dat uitgerekend voor een van de mindere nummers van het album - The Winner Has Lost - een video is geschoten...