Equilibrium - Armageddon

• BandEquilibrium [DE]
• TitelArmageddon
• Release datum12-08-2016
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Folk / Pagan / Vikingmetal

Tracklist

01. Sehnsucht
02. Erwachen
03. Katharsis
04. Heimat
05. Born To Be Epic
06. Zum Horizont
07. Rise Again
08. Prey
09. Helden
10. Koyaaniskatsi
11. Eternal Destination

De Duitse epische folk/pagan/viking metalband Equilibrium is hier al eerder aan de orde geweest. Opvallend aspect vind ik de laatste jaren de weinig stabiele line-up van de band. Het lijkt de onbetwiste bandleider René Berthiaume (gitaar, keyboard, zang) weinig uit te maken, hij brengt met regelmaat nog puike muziek uit met z'n vehikel. Het voorlaatste album Erdenempel heeft ie zelfs zowat in z'n eentje (op de leadzang na geloof ik) in elkaar gedraaid. Dat is niet het geval op nieuweling Armageddon, hierop lijkt weer sprake van een 'echte' band. Al weet je als buitenstaander natuurlijk nooit zeker wie precies wat heeft bijgedragen in de studio. Belangrijkste conclusie van dit alles is wel dat het voor het bandgeluid niet uitmaakt wie er in de band zit, dat lijkt volledig te worden bepaald door opperhoofd Berthiaume.

Dat betekent dat we wederom de bekende ingrediënten te horen krijgen zoals die ook al op de laatste EP's, singles en albums te horen waren. Gehaaste, op death en black geïnspireerde metal, epiek en bombast - met veel orkestratie uit een doosje - en pakkende folkmelodieën zijn daar de belangrijkste van. Inmiddels ook bekend is het onbeholpen gegrunt van Robert "Robse" Dahn, die de band 'al' sinds 2010 trouw is. Het is dus bijna overbodig om te vermelden dat dit alles ook weer volop op Armageddon aanwezig is. Zijn er dan helemaal geen verschillen met de voorganger? Ik denk eerlijk gezegd niet dat dat noemenswaardig zo is, al wordt af en toe heel voorzichtig buiten de lijntjes gekleurd (Born To Be Epic).

Vanaf intro Sehnsucht wordt gelijk de toon gezet. Een vertelling begint, bombastische klanken nemen de regie direct over. Heldhaftigheid en epiek worden hiermee optimaal uitgestraald, dit zou zowat een hymne van een belangrijk sportevenement kunnen zijn. Die sfeer wordt doorgetrokken in Erwachsen, waarin de orkestrale bombast nog even doorloopt. Born To Be Epic, Rise Again en Helden zijn wat dat betreft dan ook songtitels die veelzeggend zijn voor de muzikale intenties van Equilibrium. Tegelijkertijd wordt duidelijk dat Engelstalige nummers langzamerhand terrein aan het winnen zijn ten opzichte van de Duitse taal.

Snelle brute stukken worden afgewisseld met melodieuze folkpassages, waarin semi-vrolijkheid welig tiert. Opgesierd met toeters en bellen, nou ja, fluitjes en toetsen dus, weet Equilibrium de balans over het algemeen goed te bewaren. Nummers als Katharsis, Zum Horizont en Rise Again laat de band van z'n 'hardste' kant horen. Aan de andere kant wordt de vrolijkheid in Heimat - met veel extra fluit-werk, en nog een extra dames-zangstem toegevoegd - wel erg overdreven, deze is wel heel erg cheesy. Het zijn de diverse invalshoeken van deze band, waarbij de overeenkomst is dat de nummers over het algemeen goed volgepropt zijn. Soms zelfs iets te naar mijn idee.

Het blijft een nadeel voor een metalband, vind ik tenminste, dat het niet de gitaar is die bepalend is voor het geluid. Equilibrium moet het vooral hebben van de orkestrale insteek, de rest van de instrumentele en vocale invulling is daaraan ondergeschikt en/of wordt daar omheen gebouwd. Toch is het juist dit aspect dat er voor zorgt dat Equilibrium z'n eigen geluid heeft. En blijkbaar ook hetgeen de fans willen horen. De 'modern' aandoende breaks en elektronische insteek van Born To Be Epic ten spijt. Misschien is dit 'mislukte' experiment juist het bewijs dat schoenmaker Berthiaume bij z'n leest moet blijven....