Eskimo Callboy - MMXX

• BandElectric Callboy [DE]
• TitelMMXX
• Release datum11-09-2020
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Alternative metal, Metalcore

Tracklist

01. Hypa Hypa
02. Hate/Love
03. MC Thunder II (Dancing Like A Ninja)
04. Monsieur Moustache
05. Dramaqueen
06. Prism [Ft. Tobias Rauscher]

In 2012 beschouwde collega Edwin Eskimo Callboy als een goede songfestivalkandidaat: vulgair, decadent, plat en goedkoop. Ik was blij dat hij nog iets van de betreffende promo van het album Bury Me In Vegas kon maken, want ik had er zelf al voor bedankt. Inmiddels zijn we acht en half jaar verder, en hebben we - op een enkele video na - releases van deze Duitsers zorgvuldig weten te vermijden (en dat is nog best knap, want de Duitse band bracht in de jaren 2012-2019 maar liefst vijf langspelers uit). Tot nu toe, aan de meest recente EP MMXX wisten we niet te ontkomen. De aanleiding voor dit tussendoortje is trouwens het tienjarige bestaan van de band, en de introductie van nieuwe zanger Nico Sallach (ex-To the Rats and Wolves). Manmoedig zet ik mij te luisteren.

De opener van deze EP is de single Hypa Hypa, die al in een vroeg stadium als single en video werd uitgebracht. Het elektronische, dansbare intro zou je zomaar op het verkeerde been kunnen zetten, want gaandeweg de track is wel degelijk snoeiharde metalcore te horen; maar dan in combinatie met house-beats! Eskimo Callboy weet deze muziek een verdomd catchy draai te geven, met dank aan genoemde elektronische elementen, en een pakkend en makkelijk meebrulbaar refreintje (Hypa Hypa!).

Als ik deze muziek zou moeten uitleggen kom ik tot elektro-core met een apres-ski-vibe. Hate/Love bevestigt deze gedachte, waarna MC Thunder II (Dancing Like A Ninja) wat steviger voor de dag komt in de coupletten, maar in de refreinen weer de herkenbare cheesyness te voorschijn tovert. Het is het goede vervolg op deel I dat op het album The Scene (2017) te vinden is. Sowieso zijn de tracks van compacte, makkelijk behapbare lengte - over het algemeen zo'n drie tot drie en halve minuut - ofwel de klassieke hitsingle speelduur.

Het tweede gedeelte van deze EP bestaat uit opgepoetst materiaal van voorgaand werk. Monsieur Moustache en Dramaqueen zijn (met iets gewijzigde titels) te vinden op de zelfgetitelde debuut-EP van de band uit 2010. Ik moet zeggen dat beide tracks serieus opknappen van de nieuwe bewerkingen, het geluid is een stuk voller, de nummers klinken meer volwassen en komen zo een stuk beter uit de verf. Prism is een enorm zeikerige ballad, afkomstig van het laatste album Rehab uit 2019.

Mocht je interesse hebben in een zeer energieke, dansbare mix van house en metalcore met een humoristische knipoog, dan raad ik je vooral aan om de video's van Eskimo Callboy eens op te zoeken. Die zijn dan namelijk echt de moeite waard!