Evangelist - Ad Mortem Festinamus
- Evangelist [PL]
- Ad Mortem Festinamus
- 18-12-2020
- Nine Records [PL]
- Clawhammer [US]
- Doommetal
Tracklist
01. Perceval
02. Anubis (On the Onyx Throne of Death)
03. Puritan
04. Pale Lady of Mercy
05. Towards the End
06. Mystification [Manilla Road cover]
In tijden van nood keert het Poolse Evangelist terug met liederen over dood en vernietiging. De band werd opgericht in het voorjaar van 2008, waarbij de inspiratie - naar eigen zeggen - voornamelijk afkomstig was van de obscure epische metal scene in de VS, epische doom metal pioniers en metal klassiekers in het algemeen. Belangrijke lyrische inspiratie kwam van de verwrongen geest van R.E. Howard, H.P. Lovecraft, geschiedenis, religie en spiritualiteit van de voorbije eeuwen.
Ik maakte kennis met deze band in 2013, met hun tweede plaat Doominicanes. Pas vijf jaar later kwam de opvolger Deus Vult tot stand, waarmee het anonieme gezelschap mij definitief binnen had. Tussendoor (in 2014) verscheen nog wel een split met het Chileense Capilla Ardiente maar die heb ik later pas ingehaald. Hierop is de band te horen met een opvallende en fraaie versie van de Mayhem-klassieker Freezing Moon.
Nu is het echter tijd voor Ad Mortem Festinamus, en nee, dat is niet het nieuwe album. De verzameling van zes tracks wordt gepresenteerd als EP, en is te beschouwen als een tussendoortje. We krijgen hierop twee nieuwe nummers voorgeschoteld (Perceval en Anubis) terwijl ook de Manilla Road-cover van Mystification een nieuwe opname is. Dit is een eerbetoon aan Mark Shelton, het in 2018 overleden opperhoofd van deze Amerikaanse cultband. De overige drie tracks zijn restanten van de opnamesessies van Deus Vult.
Het zal dan ook niet verbazen dat Puritan, Pale Lady Of Mercy en Towards The End naadloos aansluiten bij het materiaal van het laatste album. Ik denk ook wel dat het slim is geweest om deze drie nummers niet ook nog eens op Deus Vult te zetten. Dit zou het eventuele gebrek aan afwisseling alleen maar benadrukken, want goed beschouwd is Evangelist niet de band die nieuwe inzichten toevoegt aan het klassieke doom metal-geluid. Ben je bekend met Candlemass, bands uit de Chileense scene, of bijvoorbeeld mijn persoonlijke stokpaardje Hooded Priest, dan zit je met Evangelist gebakken.
Ik heb het idee dat de twee nieuwe nummers wat melodieuzer klinken dan het overige en voorgaande materiaal. Nog meer dan voorheen overheerst de almachtige riff, terwijl de zang ook wat beter te behappen is. Lekker episch, in de atmosfeer heerlijk dreigend, en als toetje fraaie gitaarleads en sporadisch een sterke solo. Ik kijk uit naar een compleet nieuw album!