Evilness - New Perspectives, No Evolution

• BandEvilness [FR]
• TitelNew Perspectives, No Evolution
• Release datum19-06-2018
• LabelGVA Productions [FR]
• PromotorDomino Media Group [FR]
• Genre Groovemetal, Thrashmetal

Tracklist

01. Evilness
02. Basically defleshed
03. Ginx
04. Amok
05. 21 reasons to bleed
06. Missing one piece
07. New perspectives
08. Meeting Lady Death
09. Burn
10. Lies, cries, died
11. Dreams
12. Despised decline

De Franse band Evilness verscheen twaalf jaar geleden ten tonele met een demo getiteld Intensity. Na een stilte van pak hem beet zeven jaren lanceerde het toenmalige vijftal de EP Unreachable Clarity. Anno 2018 opereren de heren als drietal en pogen zich een weg te banen naar een glansrijke toekomst middels de eerste full-length met de titel New Perpectives, No Evolution, die op 19 juni via GVA Productions uitgebracht is.

Evilness staat bekend als een thrash/death metalband met een ruwe en energievolle live-performance. Na hun EP hebben ze veel optredens door heel Europa gedaan met bands als Misery Index en No Return. Daarnaast stond de band op de planken tijdens het vierdaagse festival Xtreme Fest in Frankrijk. Of het er muzikaal net zo kwaadaardig aan toegaat als de naam van de band doet bevroeden, is nog maar de vraag.

De intro Evilness begint met een briesje en beladen gitaardeuntjes, die langzaam de spanning opbouwen om vervolgens uit te monden in datzelfde briesje waar het allemaal mee begon. Basically Defleshed steekt zonder aarzeling van wal met een tirade van opgekropte woede en frustratie. Als de bliksem gaan ze van start alsof iets hen achter de hielen zit. Ook wordt er spaarzaam tijd gevonden voor een melodieuze invalshoek. Echter klinken de solopartijen wel erg gepolijst om nog voor agressief door te kunnen gaan.

Waar drummer Romain Choisy tijdens het vorige nummer nog zowaar een blastbeat uit zijn mouw schudde, is het tempo in Ginx ver te zoeken. Als zanger Ludovic Chiffrot halverwege denkt dat hij ook nog wel kan omschakelen naar zijn fluwelen stembanden, is de luisteraar een illusie armer. Daarbij heeft hij helaas de meest generieke brulstem die denkbaar is.

Amok, dat hierop volgt, is kortweg een saaie track te noemen. Beeld je in dat je op een schommel zit die oneindig heen en weer zwaait met op de achtergrond irritant gepiep, dat veroorzaakt wordt door verroeste stalen kettingen. Na een lang uitgesponnen anticlimax stort je dan met schommel en al het ravijn in om hopelijk nog op te krabbelen uit de diepte.

Op muzikaal vlak zijn er echt mooie momenten te noemen. Helaas heeft de zanger lappen tekst waardoor je amper kunt genieten van het instrumentale deel. Hij geeft je nauwelijks een seconde rust om even op adem te komen. Het melodische gitaarwerk is vermakelijk maar te sporadisch aanwezig. Er komen veel metalcore-achtige stukken voorbij die compleet niet kunnen boeien en zo saai klinken als een uitgestorven bejaardentehuis. Daarbij hebben veel van de riffs vooral een ik-test-een-versterker-in-de-muziekwinkel-uit gehalte. De riffs kenmerken een gebrek aan authenticiteit. Wel chapeau voor de eindsolo van de afsluiter Despised Decline, want die weet goed te boeien en biedt een waardig eind.

Gelukkig zijn er genoeg mensen die dit schijfje wél op waarde kunnen schatten, maar helaas is dit niet aan mij besteed. Ben ik iets te ruig geweest in mijn bewoording? Mijn nederige excuses, want dat is klaarblijkelijk een stukje evilness dat aan de oppervlakte verschijnt bij het beluisteren van deze plaat.