Exess - Deus Ex Machina

• BandExess [CH]
• TitelDeus Ex Machina
• Release datum01-05-2020
• LabelFastball Music [DE]
• PromotorBob Media [DE]
• Genre Alternative Rock

Tracklist

01. Not An Eternal Day
02. Find A Shelter
03. The Letter
04. Chrysalis
05. Feel The Right Hand
06. Pay No Mind
07. Bittersweet Lullaby
08. Nothing Is Left
09. Sleeping Satellite [Tasmin Archer cover]

Het Zwitserse kwartet Exess werd opgericht in 2016 en brengt met Deus Ex Machine hun debuutalbum uit. Volgens de bijgeleverde info is de band vooral beïnvloed door bands als Pantera en Machine Head. "Make new with old" en "We recycle metal" gebruikt de band dan ook als hun motto's. Dat klinkt wat mij betreft al niet veelbelovend, bovendien blijkt er na beluistering ook weinig van te kloppen. Ik zou Exess eerder in het hokje van de alternatieve rock / metal stoppen.

Met zangeres Céline Bart aan het roer kun je sowieso al niet echt spreken van een metalband, daar is haar stem te lief en te braaf voor. Met terugwerkende kracht is een coverversie van het pophitje Sleeping Satellite (van zangeres Tasmin Archer uit 1992, wie kent het niet) ook al wel een beste aanwijzing dat we hier geen spannende metal hoeven te verwachten.

Opener Not An Eternal Day begint nog wel lekker gedreven, maar zodra na het intro de zang invalt stort de hele boel in. Geen metal, maar brave, groovende (dat gelukkig nog wel) rock, voorzien van een catchy refreintje en voor mijn gevoel net iets te ingehouden gitaarwerk. Dat zou wat meer kunnen spetteren denk ik, zodat de muziek een wat rauwere feel meekrijgt. Helaas gaan we dat op Deus Ex Machina niet al veel horen. Nummers als Find A Shelter, The Letter en Feel The Right Hand zijn gewoon net niet krachtig genoeg om te overtuigen, al heeft die laatste wel weer een lekkere drive.

Pas in het voorlaatste nummer Nothing Is Left horen we Exess op z'n heaviest, al is daar dan wel een gast-vocalist voor nodig die de boel een beetje goed wakker brult. Daarbij valt me op dat er nauwelijks een wisselwerking is met de stem van Bart, die hier volledig wordt weggeblazen. Even daarvoor hebben we trouwens het dieptepunt gehad met het wel erg ingetogen Bittersweet Lullaby - die titel zegt alles. Ik begrijp werkelijk niet hoe je zo'n nummer op je plaat kunt zetten en dan met droge ogen beweren dat je bent beïnvloed door bands als Pantera en Machine Head.

Veel geschreeuw maar weinig wol, dat is kort door de bocht mijn conclusie na Deus Ex Machina tot mij te hebben genomen. Op een paar ruigere fragmenten na kan ik hier niet zo veel mee. En al helemaal word ik niet voor de gek gehouden in bandbio's. De gebroeders Abbott zouden zich omdraaien in hun graf als ze zouden kunnen horen dat de naam van hun Pantera in verband wordt gebracht met deze middelmatige muziek.