Fallbrawl - Chaos Reigns

• BandFallbrawl [DE]
• TitelChaos Reigns
• Release datum20-11-2015
• LabelBDHW / Soulfood
• PromotorGordeon Music [DE]

Tracklist

01. Born Free
02. Omega
03. Seelenfresser
04. Chaos Reigns
05. Human Blood
06. To Land Hard
07. No Future
08. Broken Promises
09. Rotten
10. Azrael
11. And Die!
12. All Will Suffer (bonus)

Fallbrawl (genoemd naar het gelijknamige American Wrestling evenement uit de jaren '90?) is een Duitse hardcore/metalcore band die bestaat sinds 2005. Tien jaar later presenteert de band z'n derde album Chaos Reigns, opvolger van Cold World (2008) en Pure Mayhem (2012). Vooral het tweede album - het eerste voor het gespecialiseerde BDHW label - heeft de band de nodige aansprekende optredens en tours opgeleverd. Dus de band wil nu doorpakken met een snoeiharde opvolger.

Dat harde aspect is zeker aanwezig. Fallbrawl komt na het intro Born Free snel tot de kern van de zaak en rost er vervolgens binnen 28 minuten een tiental loodzware tracks doorheen. Eigenlijk neigt dit eerder naar een mix van death metal en metalcore (deathcore?) dan naar op hardcore geïnspireerde muziek. Omega is zo beenhard dat ik vrijwel direct overrompeld ben. Dit is zo'n energieke muziek dat het bijna onmogelijk is om je niet te laten meesleuren. En dan die breakdown naar het einde van het nummer toe: bam! Daar ga toch zeker volledig voor plat!

Dat er genoeg zaken zijn om je druk over te maken mag blijken uit songtitels als No Future, Broken Promises, Rotten en het opzwepende en toch groovende (jawel!) titelnummer Chaos Reigns. Fallbrawl smijt op effectieve manier met z'n krachten om de boodschap over te brengen, en slaagt daar wat mij betreft prima in. Juist omdat ik een wat meer 'standaard' hard-/metalcore verwachtte, voelt de muziek van Fallbrawl aan als een extra harde knal in m'n smoel.

Waarbij de wat meer (death) metal gerichte invloeden een soort van bonus zijn. Nummers als Human Blood en No Future (hoor ik daar iemand Prong roepen?) zullen toch ook bij een meer 'echt' metalpubliek op de nodige bijval kunnen rekenen. Mijn sympathie heeft de band in elk geval. De muziek bevat dus net wat meer metal, de breaks zijn net wat lomper en zwaarder, en ik heb het idee dat er goed is nagedacht over de verpakking van de boodschap die de band wil verkondigen. Ik hoor de bedachtzame opbouw van een aantal nummers, en eventueel de vertaling ervan naar het podium. Want daar moet het gebeuren!