Family - Portrait

• BandFamily [DE]
• TitelPortrait
• Release datum29-10-2012
• LabelPelagic Records [DE]
• PromotorKickstartmyband Promotions [CH]

Tracklist

01. Bridge & Tunnel
02. Daddy Wronglegs
03. Bopsky
04. Illegal Women
05. Delphonika
06. The Wonder Years
07. Othermother
08. Exploding Baby

“We are Family…and so are you,” zei zanger Kurt Applegate na afloop van hun eerste live shows, om iedereen toegang te bieden om deel te nemen in hun Family, en om ze dan door dik en dun te steunen. Blijkbaar lukte dit in New York, (waar de helft van de band vandaan komt), heel aardig. Mede geholpen door ook nieuwe bands zoals Hull en Primitive Weapons die hun fanschare al hadden zien groeien. Nu is de rest van de wereld aan de beurt om lid te worden van Family. Ik denk dat ze dat wel zal gaan lukken, diegene die graag naar bands als Tool, Unsane, Mastodon en Led Zeppelin luisteren, moeten zeker de moeite nemen om dit album te gaan beluisteren.

De band komt zoals ik al zei voor de helft uit New York, de anderen zijn twee zuiderlingen. Gitarist Steven Gorden komt uit Manhatten, tweede gitarist Joshua Lozano komt uit Queens (heeft nog jaren gewerkt bij het legendarische CBGB.(Welke rock legende heeft daar niet gespeeld), drummer Jody Smith komt uit de funk en jazz scene van New Orleans en als laatste bassist/zanger Kurtis Lee Applegate komt uit South Carolina.

Nu is hier dan hun debuut album, Portrait, dat een concept album is geworden, en gaat over een ongewone familie die bovennatuurlijke krachten ontwikkelt. En hoe klinkt dit geheel nou als je de finesse, de groove van Led Zeppelin vermengt met de delicate spanning die bands als Tool of Mastodon ten gehore brengen, met daarbij wat wilde blues van Unsane en de progressieve wanorde van The Mars Volta. Het mooie hieraan is dat je in elk nummer wel wat terug hoort van al deze bands zonder te klinken als een van die bands. Nou als er al iemand nieuwsgierig is geworden dan heb ik mijn doel bereikt.

Opener Bridge & Tunnel is eigenlijk wel het stevigste nummer van het album, met logge riffs en hevige stemverheffingen. Daddy Wronglegs gaat eigenlijk in hetzelfde tempo verder, maar heeft wel een wat southern rock tintje. Bopsky laat een geweldig samenspel horen van de twee gitaristen, het overnemen van solo’s, het is een nummer dat heen en weer geslingerd wordt door verschillende genres. Met Illegal Woman gaat de band een andere kant op meer richting Mastodon meets Black Sabbath, wat ook de inleiding is van de 'betere' nummers van dit album.

Delphonika is het langste nummer van dit Familie epos, een nummer vol met tempo wisselingen, met een pluim voor de drummer die het allemaal maar moet bijhouden. Ondanks de lengte gaat dit nummer nergens vervelen. The Wonder Years heeft een erg Led Zeppelin geluid zonder als zodanig te klinken, en is net als Othermother bijna helemaal instrumentaal. Dit nummer heeft ook een wat psychedelisch/spacey geluid, dat alleen maar aangeeft hoe divers de invloeden zijn geweest waar de muzikanten mee zijn opgegroeid. Het afsluitende Exploding Baby laat horen dat het niet goed afloopt met de Super Familie, met een logge basis en gitaarmuren die je alle kanten op laten gaan, en eindigend met Kurt die de longen uit zijn lijf schreeuwt.

Ik moet toegeven in het begin was ik niet zo gecharmeerd van dit album, maar nu ik hem vaker heb gehoord heeft hij me wel te pakken gekregen, het moet nog gek gaan lopen als deze mijn top 10 niet haalt, misschien nog wel de top 5. Ik heb ook nog niet eerder een band gehoord die de beste elementen uit classic, postrock en heavy metal heeft weten te combineren in een stijl die niet eens vreemd klinkt. Laat je niet misleiden door de albumcover, want die past wel bij de plaat maar wellicht niet helemaal bij het genre. Als je dit album de tijd gunt dan heb je er nog lang plezier aan.

Topper.